" Ölmek nasıl bir ansa yaşamak da bir an. Gözlerini kapar ve bütün gereksiz korkuların çözünüp gitmesine izin verirsin. Sonra korkudan muaf olan bu yeni varoluş halinde kendine sorarsın: Ben kimim? Şüpheler olmadan yaşayabilseydim neler yapardım? Haksızlığa uğrama korkusu olmadan yaşayabilseydim? Acıdan korkmadan sevebilseydim? Yarın o tadı nasıl özleyeceğimi düşünmeden bugünün tadını çıkarabilseydim? Zamanın geçişinden ve sevdiklerimi benden çalabileceğinden korkmamış olsaydım? Evet. Ne yapardım? Kimleri umursardım? Ne için savaşırdım? Hangi yollardan yürürdüm? Nelerden haz alırdım? İçimdeki gizemleri nasıl çözerdim? Kısacası nasıl yaşardım?"
Bütün bu gelgitler bana şunu öğretti:İnsanın zayıf düştüğü anlar , insanın en güçlü olduğu anlardan biridir. İnsan bazen gücünün doruğunda da ağlayabilir
Sayfa 182 - Aram yayınlarıKitabı okudu
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Uyanmış olmalısın.
Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi?
Sayfa 123 - 124 Sahibini Arayan Mektuplar,birinci bölüm, beşinci mektupKitabı okudu
Freud'un, sigaranın neden olduğu kanserinin yavaş yavaş damağını, çenesini ve sonunda hayatını nasıl yiyip bitirdiğini anlattığı Freud, Yaşamak ve Olmek adlı kitabı okuyor olması da durumu daha kötüleştirmişti. Schur, Freud'a zamanı geldiğinde ölmesine yardım edeceğine söz vermişti ve sonunda Freud ona acının artık devam etmesinde bir anlam bırakmayacak kadar büyük olduğunu söylediğinde Schur sözünün eri olduğunu göstermiş ve ona ölümcül dozda morfin enjekte etmişti. İşte doktor dediğin böyle olurdu. Bugünlerde Schur gibi birini nerede bulabilirdiniz ki!
Sayfa 30Kitabı okudu
Yaran senin sokrates'indir, dedi . " Sana hayatı daha iyi öğretecek.
Sayfa 27 - Aram yayınlarıKitabı okudu
yaşmaya deyerese ölüm guzel
Yokluğun buz gibi soğuk
Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes... 'Üşüme' diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim, bir kol... 'Özledim' deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna,
Sayfa 457 - özlem ve ölüm
