Müzikte bir dakika, yaşamın bir yılına denk gelir. Kalın mı notası, palet olarak uzun süre çalınırsa, insanın o yıllarda hiç bir şey yapmadan çakılıp kalması, işten bile değildir. Solo kısımlara geçildiğindeyse, insana bir hareket gelir; kimilerine bir kez, kimilerine ise durmadan yada hiç. Cenazede bu müziği dinleyen, o insanın ağrılarını, kıpırdayamazlığını, nedensiz heyecan ve coşkularını anlayabilir; hiç bir şeyi gereksiz bulmaz. Nasıl yaşadığı ancak bu şekilde öğrenilebilir. Neden uzun ya da kısa yaşadığı da; müzik bittiğinde herşey biter çünkü. Nasıl öldüğümüz finalinde belli olur; sancılar ağır ağır tekrarlanarak mı, hiç biteceği yokken noktalanarak mı, en kötüsü bitip bitmediği belli olmadan mı...
youtu.be/2H5rusicEnc
{Schubert - Ave Maria}
Sayfa 14 - İletişim Yayınları
Hiç roman yazmadım bilemem nasıl yaşanır uzun bir hayat
Nasıl yazılır bilemem
Masalından atılmış Leyla’yı yeni bir aşka ikna etmenin şiiri
Hiçbir şey geri dönmüyor dünyaya
İlk fırlatıldığı zamana
Uçmayı bir baş dönmesi sanmaya alışırdım belki de
Yalnız içimdeki müziği çalmanın ustasıyım oysaki
Yaşamın sonuna gelmişim gibi yaşıyorum her günü
Füruğ
"Ya kalbim bir gün artık çarpmazsa?" diye sordu Momo.
"O vakit, senin için zaman da biter, çocuğum" diye cevapladı Hora Usta. "Bunu söyle de açıklayabilirim: Zaman içinde günler, geceler, aylar ve yıllar boyunca geriye doğru giden aslında sen kendinsin. Bir gün çıkıp geldiğin o sihirli kapıya doğru yaşamın boyunca geri gidiyorsun ve sonunda da yine oradan çıkıp gideceksin."
"Ya öbür tarafta nr var?"
"Iste orada, bazen taa içinde duyduğunu söylediğin müziği bulacaksın. Ama artık sen de o müziğin içindeki bir ses olacaksın."
Sayfa 179Kitabı okudu
Ocak Ayı Hikâye Etkinliği / Şehirler ve Şiirleri
Bir otogar sabahından içimize ufalanan hüzün, sabahın alacakaranlık ile meşkine devadır...
Hangi şehirler geçti içinizden, hangileriyle konuşup anlaştınız, göz göze gelip karıştınız bilmiyorum. Ama ben en çok, sokaklarına yaşamın gizi tünemiş, ruzigarını sakınmadan bana emanet eden şehirleri saklarım göğsümün sol hizasında…
Ruhsal bir
Yaprakların ve mevsimin de kendisi gibi öldüğü düşüncesi ona işte öylesine avutucu gelmiş, müzik gibi bir duygunun bu avuntuda titreştiğini duyumsamıştı. Kuşlarla, ağaçlarla ve toprakla yitirilmiş kardeşliği yeniden ele geçiren insanın müziği, ölümle iç içe geçmiş, ölümsüz yapamayan yaşamın müziğiydi bu; söken şafağı ruhunun tümünü kapsamayan, ama hepsi de bir barış ve rahatlık sezgisini içeren tınılardan ve düşünce dokularından oluşuyordu.
Sayfa 102 - YKY, 11. BaskıKitabı okudu
