İnsan tutku ile yaşar.
Klasiklerle ilgili değerlendirme yaparken çok geriliyorum. Sanki haddimi aşıyormuşum gibi geliyor ama sonra kendi kendime “hadi canım sen de! Hiçbir şeyi bu kadar yüceltmeye gerek yok. Sonuçta bunlar senin fikirlerin!” diyor ve değerlendirmemi yapıyorum. (Özellikle “değerlendirme” diyorum. Çünkü bunlar, “inceleme” niteliğinde değil.)
Tolstoy ile ilgili bir şeyler yazmak gerekirse, bu kitap özelinde bakalım ki burada Tolstoy, Tanrı sevgisini, maneviyatı işliyor. Sık sık arayış içinde olan Tolstoy, 6 öyküden oluşan bu eseriyle insanın ne ile yaşadığını anlamaya ve bulduğu sonucu anlatmaya çalışıyor. Onun anlattığına göre insan, yaşamı boyunca madden sahip olabileceği şeylerle yaşayacağını zannediyor ancak insanı yaşatan şey madde değil.
Benim anladığım kadarıyla insan; para, toprak, ünvan, zenginlik gibi şeylerle yaşamaz. İnsanı sevgi besler, sevgi yaşatır ve bu sevgi de Tanrı sevgisi ile tetiklenebilir.
Tolstoy, bundan bir asır önce insanın yaşaması için sevginin gerekliliğini vurgulamış ancak ben bugün, insanı besleyen duygunun “tutku” olduğunu düşünüyorum. Tutku, insanın her şeyi layıkıyla yapmasını ve hissetmesini sağlayan çok güçlü bir duygu ve bence sevgi, tutkunun yanında yavan kalıyor.
Neyse, oldukça güzel, okuması kolay olan bu eseri öneriyorum ve iyi okumalar diliyorum. :)
Uzun zamandır okuduğum hicbir kitap beni bu kadar güldürmemişti.Aziz Nesin'in okuduğum ilk kitabıdır aynı zamanda.Kitap hem bir dram hem bir komedi.Aziz Nesin'in ,nüfus kağıdı olmadığı için başına olmadık işler gelen Yaşar'ın hayatını anlatırken bürokrasiyi de bolca eleştirdiği kitabını okurken çok eğlendim açıkçası.Bir kitap kurumlarının işlemezliğini, bürokratik engeller ile dolu ülkemizin gerçeğini bu kadar güzel anlatabilirdi.Romanda her bölümde yaşar cezaevi arkadaşlarına başından geçen bir şeyi anlatır ve en sonunda diğerleri Yaşar'ın başına gelen talihsizliğe hep beraber bir "haydaa!" çekerler.Romanın bir bölümünde Yaşar'ın başına gelen bir şey o kadar acayipti ki ben bile okurken "haydaa!" çekmiştim.
12 yaşında okula yazılmak için babasıyla mektebe giden Yaşar Yasamaz'ın nufus kayıtlarında 1915'te Çanakkalede şehit olduğu kayıtlıdır.Dolayisiyla sen ölüsün diyerekten kaydı yapılamaz.Bütün hikaye burdan başlar.Yaşar ve yavuklusu Anşe'nin başından geçenler Aziz Nesinin o müthiş üslubuyla anlatılır.Yasar'in dert yakınmak için söylediği “Devlet dairesiymiş!.. Resmi yermiş!.. Okula yazılacağım, sen ölüsün derler. Askere alacaklar, yaşıyorsun derler. Miras alacağım, ölüsün derler. Vergi alacakları zaman, yaşıyorsun derler,” cümlesi devlet bürokrasisinin çarklari arasında ezilen Yaşar'ın bir ahuzarıdır ki bir nevi kitabı özetler.
Keyifli okumalar...
Aziz Nesin ve Yaşar Yaşamaz
“Bir insan pek çok türlü ölür: Hukuki olarak ölür. Siyasi olarak ölür. Fiziki olarak ölür. Psikolojik olarak ölür. İnsanın tam olarak yaşayabilmesi için, bunların hepsinin birden yaşaması gerekir.”
Meral Çelen’in (kitabın giriş yazısı yazarı) dediği gibi
“Nasıl hepimizde biraz Don Kişot’luk varsa, demek biraz da Yaşar Yaşamaz’lık varmış…”
10/10 puan verdi
Aziz Nesin'in Yaşar Yaşamaz karakterli ile yazdığı bir kitap. Filmi de çekilen kitaplardan ayrıca. Aslında hikaye, romandan çok Türk toplumu Türkiye eleştirisi gibi. Bürokratik saçmalıklarla alay ediyor ki gerçekte de var ülkede böyle olaylar. Daha doğrusu vardı. Hala var mı bilmem. Çünkü Türkiye'de değilim artık. Cahil bırakılmış bir
Tek derdi insan olarak insan yerine konulmak
Ağlanacak halimize gülüyoruz diye bir tabir vardır ya. Bu kitabı okurken aynı o şekilde gülüp geçtiğim çok yer oldu. Özellikle devlet dairelerinde işine saygısı olmayan, işini boşlayan, insanları küçümseyip onlara yüksekten bakan, işini doğru düzgün yapamayan, beceri kapasitesi olmayan memurlar sinirlerimi çok bozdu. Günümüzde de çok sık rastlamıyor muyuz bu sorunla... Hepimiz 2 dakikalık bir iş için saatlerce bir memuru beklemedik mi? Aziz Nesin bu kitapta bürokrasiyi çok kıvrak bir zeka ile eleştirip yazmıştır.
.
AĞAÇ BÜYÜRKEN HAMDIR, YAŞTIR NE ZAMANKİ SERTLEŞİR VE KURUR, O VAKİT O AĞAÇ ÖLÜR...
.
Çok saf olan yaşarın, başına gelen ve yaşadığı olaylar sonrası o saflığını yitirmesi... Mesela bir insan hırsız olmuşsa, kötü bir insana dönüştüyse altında hep bir sebep olduğunu düşünürüm. Çünkü mayası iyilikle yoğrulmuş insanların kötü olabileceğini düşünmüyorum bu kitabı okudukça ve bu sürece tanıklık ettikçe masum ve tek istediği , insan olarak insan yerine konulmak olan Yaşar gibi insanların,başına gelen olaylarla yavaş yavaş değişimini görmek,olmadığı bir insana dönüştüğünü görmek, okumak, şahit olmak gerçekten üzücü....
Yok sinav haftasi yok bayram yok tatil derken 1 ayda okudum nerdeyse(eski beni cok ozluyorum) her neyse edb proje odevim ve sasirtici sekilde ASIRI KEYIFLE OKUDUM AMA NEDEN SON GUN SON DAKIKAYA BIRAKTIGIMI BENDE BILMIYORUM. yarin teslim etmem lazimgenel olarak tum kitap Yasar Yasamaz' a (evet ana karakterin adı yasar yasamaz) uzulmekten kahroldum. Inanilmaz guzel bir sistem elestirisi var. 77 de yazilmisti sanirim.
Inanir misiniz sifir degisme hala ayni sorunlar mevcut. Tum kitabi burda anlatirdim ama aksamki odeve birakiyorum. Son olarak bin kitabi kullanmayi unutmusum(hic kullanmadim)