Seni yaşayacağım, anlatılmaz,
Yaşayacağım gözlerimde;
Gözlerimde saklayacağım.
... Ben yaşadıkça, varlığım bütün çaresizliklere meydan okuyacak. Unutma; seni sevdiğim için ölebilirdim, seni sevdiğim için yaşayacağım. Biraz sonra mektuplarınla resimlerni tutuşturacak bir kibrit çöpü gibi çekiliyorum hayatından. Her şeyiyle onu sana bırakıyorum. Hayatın senin olsun. istersen hayatım da.. Ama sen kendinin bile olamayacaksın artık. Ben yaşadıkca, adım söylendikçe...
Seni bensizliğe ve kendimi sana mahkum ediyorum...
Bir geçmiş yaratacağım kendime, yepyeni bir geçmiş.
Kandan, kinden ve ihtirastan uzak.
Artık daha mutlu, daha sevinçli uayanacağım sabahları.
Tıpkı çocukluğumdaki gibi.
Ben sevinç dolu uyanmayali o kadar uzun zaman oldu ki.
Bir nar ağacı büyüyor içimde şimdi.
Kokusunu duyuyorum
Ben seçtim ve ben yaşadım.
Pişman mıyım, hayır.
Mutluyum, mutluydum.
Bir kış masalıydı bu.
Yaşadım ve yaşayacağım.
Küçücük bir ölüm mü korkutacak beni?
Heba, yoksa ne anlamı olurdu ki yaşamın.
Kışlar üsütmeyecek artık beni.
Her an kar sessizliğine ve huzura dönüşülecek
ve bir nar ağacı büyüyecek içimde.
Sevinç dolu sabahları uyanıp onu sulayıp koklayacağım.
Yeniden ve yeniden.
Kâbuslar Evi - Çağan Irmak - 12.bölüm
"Ben önemli falan değilim. Herkes ben olmadan da yaşayabilir" diyorum.
"Herkesten bana ne? Ben nasıl yaşayacağım?
BENDEN SONRA MUTLULUK
Bunca yıl yaşadım
Elime ne geçtiyse yitirdim
Biraz daha yaşayacağım
Yalnız bir şey biriktirdim
Bir bakış, bir görüş, bir duyu, bir düşünce
Belki aç kalacağım
Suçlanacağım ölünce
Biraz yazdım, artık hep yazacağım
Hüzünden baş alamadım
Görünce ...