Bu yapraklar gün gördü, devran sürdü. Baharı, yazı yaşadı. Dalından düşünce de bir şekilde toprağa karıştı, belki orada da başka bir hayat yaşayacak. Biz ise daha daldayken kırıldık; ses bile çıkaramadık üstelik. Çıkarsak bile kimse duymadı. Duymuyor.
Pembe adaların
Kumsallarında yaşayacak,
Her zaman,
Hep hırçın,
Hep dizginlenemez,
Ayak bilekleri
Öyle beyaz ki,
Ortaya çıkınca,
Denizin üstünde çakan bir şimşek gibi
Aydınlatır tüm dünyayı.
Geçmiş travmalarımızdaki bize ağır gelen duygu ve hisleri dönüştürmezsek, o duygu ve hisler iç dünyamızda aktif olduğu için tüm hayatımızda aynı duygu ve hisleri tekrar tekrar yaşayacak olayları durumları kişileri hayatımıza çekeriz.