Kendime Dair...
Birgün uyandım ve sakin başlayan bir günün ne kadar sürprizlerle dolu olduğunu tahmin edemedim. Herşey iyiydi gayet yolundaydı ya da ben öyle zannediyordum. Hayatımda asla olmaz dediğim şey hep oldu aslında. Büyük konuşmaktan mıdır bilmem. Biz insanoğlunun yapmaktan vazgeçemediği tek şey şüphesiz BÜYÜK KONUŞMAK zaten. Haketmediğim herşeyi yaşadım bu hayatta. Ya da fazlasıyla hakettim bilemiyorum. Huzurlu, mutlu, eğlenceli hayatımı hep kendim mahvettim. Neden hep bişeylere sığınma ihtiyacı hissettiğimi bende bilmiyorum. Önümde o kadar örnek varken gözümü kulağımı hep kapattım. Bazı şeylere kör, bazılarına ise sağır oldum. Doğru mu yaptım? Tabiki de hayır. Yaşadığım hiçbir şeyden pişman olmadım. Birde kimin ne dediği hiç umrumda olmadı. Hakkımda kim ne düşünüyormuş, kim ne konuşuyormuş hiç umrumda olmadı. Çünkü bu hayat benimdi. Bende olduğum gibi yaşadım hayatı. Herşeyi yaşayarak öğrendim. Bütün bilgilerim deneyimle sabitti. Canın yanıyor mu derseniz yanmıyor, belki de ben öyle zannediyorum ya da kendimi kandırıyorum. Şu hayat denen şey ne kadar da büyük sorumluluk istiyormuş meğer. Hiçbir şeyi düşünemedim, hiçbir şeyi olumsuz görmedim, ilerisini düşünemedim. Sonunu da göremedim. Şimdi müthiş bir hüzün ve geriye kalan acı anılar var. Sonumu kendim hazırladım çünkü bu tohumu ben kendim ektim!!
-ÇAĞLA IŞIK
Milliyetçilik Psikolojisi
20. yüzyılın bize öğretmiş olduğu bir ders varsa, o da kesinlikle güç ve milliyetçilik tehlikesi hakkında olmalıdır. Defalarca olduğu gibi, liberaller, sosyalistler ve enternasyonalistler bu güçlere ve yoğun mantıksızlıklara karşı savunmasızca yakalanırlar. George Orwell 1941 yılında milliyetçilik hakkında şunları yazmıştır: “…belirgin bir kuvvet