Günde 2-3 saat televizyon izleyen bir insana “Çok asosyalsin!” tepkileri verilmezken günde 2-3 saat kitap okuyan insanlara bu tarzda geri dönüşlerin olduğu bir ülkede yaşıyoruz..
Bütün Kadınlara...
Gidiyoruz dünyadan
Birer birer değil , onar onar yüzer yüzer
Dışarıdan görenler yaşıyoruz sanıyorlar
İsimlerimiz değişiyor , katlediliş biçimimiz değişiyor
Ama kaderimiz aynı yerde birleşiyor
Öldürüldü diyorlar arkamızdan
Oysa ki yaşamanın sadece nefes almak olmadığını hepimiz biliyoruz ,
hepiniz biliyorsunuz
Aslında zaten ölüyüz ,
anamızdan doğduğumuzda elde ettiğimiz yaşama hakkını daha dünyadayken alıyorlar elimizden
Bizler zaten ölüyüz ,
Ve sizler , hiçbiriniz tekrar doğmamız için hiç bir şey yapmıyorsunuz.
Elimizden tutmuyorsunuz
Görmezden geliyorsunuz
Ya da ahlanıp vahlanıp ertesi gün hemen unutuyorsunuz , çünkü yine bizden birileri oturuyor gündeminize
Ahlanıp vahlanmaya başka bir kadın buluyorsunuz
Bir önce ki gün ölen kadının hakkını aramadan
Başka kadınlar ölmesin diye kılınızı kıpırdatmıyorsunuz
Bizler yaşarken ölenlerden değil, ölüyken yaşamaya çalışanlarız
Bizi bıçakladıkladıklarında , silahla vurduklarında , hunharca katlettiklerinde ölmüyoruz sadece gömülüyoruz
/22/10/2021 @canimkendim41
Dünyalık mı? Ahiretlik mi?
Bu aralar en çok düşündüğüm konulardan birisi bu oldu arkadaşlar.Biz Dünyalık mı yaşıyoruz, yoksa Ahiretlik mi diye? Bunun cevabı aslında çok basit : Çoğumuz dilde Ahiretlik yaşıyoruz.Gönülde ise Dünyalık.Neden mi böyle dedim? Önce iyiliklerimize bakalım.Yaptığımız iyiliğin büyüğü, küçüğü elbet olmaz.İyilik iyiliktir.Ama bir insana 50 liralık
Kimse kendinden bir yere gitmiyor. Yaşıyoruz sessizce yaramızı severek
Şükrü Erbaş
Çocukluğumun geçtiği mahalleye çok çok uzun yıllar sonra tekrar gitmek nasip oldu.Oturdugumuz sokak çıkmaz sokaktı.O sokağın başına geldiğimde sanki bütün hatıralarım iyisiyle kötüsüyle yavaş yavaş zihnimde canlanmaya başladı.Epeyce bir zaman sokağın başında kalakaldım.O beton sokakta oradan oraya koşan çocukların kendim olduğu günler tekrar
Öldürülen kadınların bile suçlu sayıldığı bir dünyada yaşıyoruz..
Rus klasiklerini okurken fark ettim de aslında çoğumuz Rus roman karakteri gibi yaşıyoruz. Yoksul, mutsuz ve hasta. Üstelik palto alabilmek için aylarca çalışmamız gerekiyor.
Canım müze gezmek istiyor, sergilere-galerilere gitmek istiyor. Tarihi yer gezmek, taşlara dokunmak, sanat dolu şeyler yapmak istiyor.
Hepimizin gezmesi gerek, ne işimiz var burada?!
Bu hayatı hak etmiyorum, siz de hak etmiyorsunuz!..
Çok kötü yaşıyoruz, maydanoz çok pahalı...
Nasıl bir ülkede yaşıyoruz, bir tane iyi haber yok koca memlekette. Resmen bu ülkede yaşayan her canlıya düşmanlar. Hadi bize düşmanlar bu çok net, doğanın zaten içine ettiler, şimdi de hayvan katliamları baş gösteriyor. Kötülük kelimesi bile bunların yanında iyi kalıyor. Bu çok başka bir şey. Bunun adı yönetim de değil. Cehennem azabı.