Yastığını koklaya koklaya öğrendim
İnsan bir kere ölmüyor muş meğer...
Ne zaman öğreneceksiniz bilmiyorum ki
Evlerin yalnız eşyalardan yapılmadığını."
*
"Kalp eşyadan daha çabuk soğuyormuş."
*
Sayfa 22 - Kırmızı kediKitabı okuyor
*
"Bir derdim var , bin dermana değişmem."
*
Sayfa 53 - Kırmızı kediKitabı okuyor
Gözlerinden gözlerime düşen
Güneş bahçelerini anımsa
Unutma ölürüm, unutma ölürsün
Ayva çiçeklerinin gökleri altında
Ağzına fısıldadığım sözleri anımsa...
Yalnızlığımın annesi
İnsan ölünce yalnız kendisi ölmüyor.
Kalp, eşyadan daha çabuk soğuyormuş
Acısını unutanın
Yıldız dolmuyor gecesine
Buydu bizim soylu yalnızlığımız.
Toprak dilsiz
Su yalnız
Ateş bir gözyaşı külü
Göklerin ardına çekildi rüzgar.
İnsan dersen
Ha var, ha yok.
Neden kimse sana benzemiyor Hatice?
Yaşıyoruz sessizce yaramızı severek.
Ne zaman öğreneceksiniz bilmiyorum ki
Evlerin yalnız eşyalardan yapılmadığını."
Ne zaman öğreneceksiniz bilmiyorum ki
Evlerin yalnız eşyalardan yapılmadığını."
"Bu kadarmış bizi büyüten acı
Bu kadarmış içimizde yanan ışık
Bu kadarmış yeryüzüne düşen gölgemiz..."
Sayfa 81 - KırmızıkediKitabı okudu
"Her şey ağırlaşıyor. Her şey soğuyor. Belki de hiçlik bu..."
Sayfa 67 - KırmızıkediKitabı okudu