Kadınlar olarak en büyük yanılgılarımızdan biri ‘anne’ olunca ‘eş’ olmayı bırakıyor olmamız. Abartmıyorum, pek çok kadın anne olunca eş gömleğini çıkarıp asıyor portmantoya. Çocuğuyla uyuyup eşini içeride yatıranlar, çocuklar çok yoruyor diye karı koca ilişkisini bırakanlar, eşi ‘1-2 gün çocukları annemize bırakıp baş başa olalım’ dese vicdan yapıp ‘Ben evlatlarım olmadan yapamam’ diyenler ya da karı-koca saatini anne-baba saatine çevirip sürekli çocuğundan bahsedenlerimiz oldukça fazla. İş böyle olunca da “anne-baba” olma yolunda “eş” olma yanımızı yavaş yavaş köreltiyoruz. O zaman soru şu: “Çocuklar büyüyüp yuvadan uçunca, yıllar boyu emek vermediğimiz evliliğimizle baş başa ne yapacağız?”
Hasta!
Ruhu ve zihni hasta bir adam
Tutunmaya çalıştıkça bu hayata
Tutunmaya çalıştığı o parmaklarını
Tek tek kaybeden hasta bir adam
Sonunu biliyor,
Elinin tersiyle itecek
Her zaman olduğu gibi yardımları
Yavaş yavaş kaybolduğunun
Karanlığa hapsolduğunun
Şahidi olmasına rağmen
Hiçbir şey yapmayacak
Şifası olmayan bir hasta
Yok olması gereken
Hasta bir adam.
Buradayım:
Yüzyıl oldu.
Önümden geçen yol
tıkandı
çevremdeki bahçeler
daraldı
içimde yaşayan insanlar
Sonra döndüm içime dedim ki “neden mutsuzsun ?”
Önce bir ağır geldi ,gözler karanlığa,el ise kalbe gitti . Tüm cümleler dilin yolcusu olunca bir bir döküldü ağzımdan .
- Tek zenginliğim ve benden geriye kalacak olan tek şey sevmek ,sevilmek ,değer bilmek ve değer görmek diye bir bir çıktı .
Birden gözlerim doldu tam o anda bogazıma yumruk gibi bir şey oturdu .
Sanırım kalbim konuştu birden sadece ismini bildiğin şeyleri nasıl isteyebilirsin diye beynimden onay geldi .
- Kalbime döndüm :) ben ara ara yavaş çalişiyorum ,tanımadığım bir duygu olunca hizlı ve yumuşak bir şekilde hızlanıyorum. Unutma beyin dedi sakinliğin yolu benden geçer diye ekledi kalbim .
- En çok yarayı ben aldım dedi tekrar . Her kalp gibi korkmadan atıp,kan pompalamak benimde hakkım diye söyleniverdi .
Sen beyinsin onay verirsen her şey olur ,oysa ben kalbim duyarım ,hissederim dedi .
İnsan bazen kendi organlarıyla sessiz sedasız konuşuyor işte . Dağılmış aileler ,hasret içinde büyümüş kardeşlikler yıkılan inançlar güvenler ve hayaller. Sevgiyi hissedemeden ölen kan hücrelerim . Ama işe dolu cümleler . Değiştirilmeye çalişilmak falanlar filanlar işte .
Sizi ama cümlesi olmadan sevecek insanlara emanet ediyorum.
Benim yüküm ağır …
@krnlk_1rh
Hani ağlamak gelir içinden ama akmaz yaş!
Hani çığlığın kalır içinde ölür yavaş yavaş! 
Ferman Akgül
Zamanın akışını engellemek imkansız. Ama ne kadar yavaş ilerliyor, bazen nasıl da hızlı... Bazen yetmiyor, bazen uzunluğuyla bıktırıyor. Çabucak geçmesini istediğinizde gıcıklık yapıyor, ayaklarını sürüyor, mutluyken hadi bu kadar yeter deyip koşarak geçip gidiyor. Zaman; hem dost hem düşman ama genelde oyuncu bir ergen gibi davranıyor.