Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
İlk öykü denemem :) Yorumlarınız değerlidir benim için
TURUNCU
Soğuk bir kış gecesiydi. Doğa; yeni yılı beklemiş gibi biriktirdiği en sert ve soğuk rüzgarını üzerimize fırlatıyor, dişlerimizin gıcırdamasına yetecek kadar donuk bir hava dağıtıyordu. Rüzgarın uğuldayışı boşlukta süzülüp aceleyle yüzümü yalayarak geçiyor ve sırasını sonraki hava akımına bırakıyordu. Oldum olası bu sert ve kuru havadan
cızırtılı şarkılar
Emre’yle arabanın içindeyiz. Derken deniz kıyısından epeyce yüksekte bir çay bahçesinin önüne, kocaman bir kameriyenin altına park ediyor arabayı. Pembeli morlu beyazlı çan çiçekleriyle bezeli, tül yapraklı bir sarmaşık seli bütünüyle örtmüş kameriyeyi. Bu şehre kaçıncı gelişimiz ama yine her zamanki heyecanla “gerçek değil bu” diyorum, “bu
KAZA
Tablo: hizliresim.com/b6L0W8
“-Gökhan! Gökhan! Ne olursun aç gözlerini. Lütfen! Bak ben buradayım. Kendine gel ne olursun!”
Bu ağlayarak bana seslenen kişi halam. Ancak ben ona cevap veremiyorum. Gözlerimi bile açamıyorum. Gözlerimi açmaya çalıştıkça, daha çok kapanıyor sanki. Ayaklarımı da hissetmiyorum. Neler oluyor böyle?
"Gözlerimi kapatıyorum,birkaç saniye sonra tekrar açıyorum.Evin içi bulanıklaşıyor sonra yavaş yavaş eski şeklini alıyor.Gücüm çekiliyor,beynim uyuşuyor."
Sayfa 58
Ölümsüz Gece
Dikili taşlar arasında
Küçük çocuk
Elinde şekeri
Yüzünde küçük mutluluğu
Haberi yok ölenlerden, öleceğinden
Bekliyor, geliyor, duruyor
Yanından geçiyor
Kara bir karartı
unutmak istiyorum seni
Her geçen gün biraz daha acıyor canım
Her geçen gün biraz daha
kan kaybediyor hayallerim,
su alan bir gemi misali, her
geçen gün yavaş yavaş batıyorum.
Uyu,acını unutursun diyorlar.
GÖRÜCÜ
İşten eve geldiğimde oldukça yorgundum. Elbiselerimi değiştirip hemen odama çekilip uzanmak istiyordum.
--Anne! Ben geldim!
Mutfaktaydı. Sesimi duyunca ellerini havluya silerek yanıma geldi. Gülümsüyordu.
--Hoş geldin, aslan oğlum. Hay maşallah. Seni yaradana kurban olurum ben.
Şaşırmıştım. Ama hemen kendimi toparladım. Ne de olsa böyle bir
Mevsim Kış
Ne zamandır görmemiştik birbirimizi. Konuşacak o kadar çok şey birikmişti ki heybemizde. Mevsim kış şimdi. İnceden bir kar yağmakta. Bir tren istasyonunda bekliyorum seni. İçim içime sığmıyor. Soğuk yüzümü ısırıyor,kalbim göğüs kafesime bir kuş misali çırpınmakta. Zamanın donduğu hissine kapılıyorum. Önce kesik kesik sonra uzun bir düdük sesi. Tren göründüğünde ellerim vücudumun bir parçası değilmiş gibi davranıyor. Buğulu camlar görmeyi imkansız kılsa da her geçen vagona bakıyor, her yüzü sana tamamlamaya çalışıyorum. Nihayet tren duruyor. Kalabalığın içinde görüyorum şimdi seni. Önce gözlerimiz değiyor birbirine. Konuşmak istiyorum. Dilim ağzımda ağırlaşıyor. Kelimeler boğazıma yapışıp kalıyor. Sana doğru uzatıyorum ellerimi. Tam sana dokunacakken bir düdük sesi daha işitiliyor. Sen yavaş yavaş kayboluyorsun. Gerçek mi bu gördüklerim. Yoksa bir Tolstoy romanını mı taklit ediyor zihnim. Gözlerimi açıyorum. Mevsim kış şimdi. İnceden bir kar yağıyor hayatıma. Evimin yanından trenler geçmeye devam ediyor. Ve hala yastıkta kokun duruyor.
Korkuma rağmen gözlerimi yavaş yavaş açıyorum, dalgalar gibi denizlerde özgürce dolaşmak istiyorum.
IU - My Sea
Yavaş yavaş gözlerimi açıyorum .
Gördüklerim çok acı veriyor .Bazen inanılmaz şiddetli ateş açılıyor, bazen titremekten kendimi alamıyorum ama Yinede korkmuyorum
Artık korkmuyorum ..kazaların hatalar sonucu meydana geldiği kanaatine vardım. .kimse bir arabayı ya da uçağı enkaz hâline getirtmek istemez ..
Saraybosna daki bu rezil savaş bu yüzyılın yarattığı son felaket (lütfen son olsun )
Sayfa 301 - ODTÜ yayınlarıKitabı okudu
Kralsın
Saat sabaha karşı dört buçuk. Çanakkale’de sürekli kaldığımız bir otelin kibrit kutusundan hallice odasında açıyorum gözlerimi, cam açık kalmış. Pencerenin önünde iki kumru var, fotoğraflarını çeksem mi diye aklımdan geçirirken, uçuyorlar.
Ne olacak bugün?
Ne yaşayacağız şimdiye kadar yaşamadığımız?
Sokağa atıyorum kendimi, bu sefer sahiden! En
Bugün bom boş uyandım...
Issız bir günün başlangıcı...
Sonu ve başı belli olmayan garip bir hissizlikle...
Anlatmak istediğim çok şey var bir o kadar da yok.