Bir gün bir gemi kazası sonucu hiç ayak basılmamış ıssız bir adaya düşüyoruz..
Ama ada çok güzel, resmen cennet gibi..
İçerilerde koyu yeşil harikulade ormanlar, ırmaklar, şelaleler,
aklına gelebilecek her türlü tropikal meyveler, her güzellik, her şey var...
Orada çok acı yada tatlı anılarımız oluyor..
İlk zamanlar yakınlarımızdan şehirlerden
Yavaş yavaş uzun süre önce olmam gereken kişi oluyorum.
Yok oluyorum yavaş yavaş, varlığımı hissettirmeden, göz göze gelmeden yok oluyorum. Bir demet güle muhtaç kalmadan gidiyorum. Ne zormuş geride yaşanmamış anılar bırakmak, ne zormuş yaşamış gibi hatırlamak ve ne kadar zormuş kalbinde yaşamak. Sevgilim..
Gülüşü, dünyamı saran sevdiğim.
Bu mektup sana, bu mektup bize.
Bir bir yazdım her şey olmayan hiçlerimizi.
Güzeldi köşe başlarında seni izlemek, saçına taktığın her bir çiçek..
Güzeldi ,sensizde olsa kırlarda yeşermek.
Sensiz de güzeldi sevmek. Sensiz ve sensizlik. En sadık yoldaşlarım. Yoldayım, her an ne getireceğini bilmediğim bir patikadayım.
Bu ne karışık yolculuk böyle. Kalbine tarif gerekiyor sevdiğim. Her köşeden yolcu çıkıyor. Kaç yol var kaç yolcu ağarladın ne yapsam sayamadım.
Kübra Nur Gümüş
Artık yorulduğumu hissediyorum. Attığım adımların yavaşladığına tanık oluyorum. Bir gün o kadar yavaş yürüyeceğim ki, duracağım! Yakında o da olacak.
Sayfa 107Kitabı okudu
