"Peki... Niçin yazıyorsunuz acaba, sorabilir miyim?"
"Doğrusu... ben de bilmiyorum; gelişigüzel bir şey bu, yazmış olmak için yazıyorum."
Beni sıkıştırdığını sanarak gülümsüyor:
"Issız bir adada olsanız yazar mıydınız?
Başkaları tarafından okunmak için yazmaz mı insan?"
Sözüne sorgu biçimi vermesi alışkanlıktan.
Sayfa 152 - Can Yayınları, 3. Basım, Çev. Selahattin Hilav
Yazar olmak istiyorsanız her şeyden önce şu iki şeyi yapmalı;yani çok okuyup çok yazmalısınız.Bildiğim kadarıyla bu ikisini yapmadan başarmanın,kestirmeden gitmenin yolu yok.
Sayfa 130 - Altın Kitaplar
Herkes için tek bir gaye vardır: Bir tunç levha olmak; bunun üzerine Tanrı ne isterse yazar."
Oğuz Atay kitabında şöyle yazar:
En kötüsü, hayır demeyi öğrenemedim. Yemeğe kal, dediler kaldim. Oysa kalınmaz. Onlar biraz ısrar ederler; sen biraz nazlanırsın. Sonunda kalkıp gidilir. Her söyleneni ciddiye almak yok mu, su sözünün eri olmak yok mu; bitirdi, yıktı beni.
Ve ekler;
Beni ya şımartın ya da kapı dişarı edin! Yarı içtenliğe dayanamam ben.
Muhtelif kültürler doğumla ölümü birbirinin bütünleyicisi olarak görür ve kadın doğurganlığını her iki durumla rabıtalandırır. Örneğin Naomi Wolf kitabında, atalarımızın hamile kadını ölü bir insan olarak algıladığını yazar. İnsanlar, hamileliği sırasında kadının mezarını kazar ve şayet doğumdan sağ çıkarsa toprağı yerine koyarlar. Doğumdan kırk gün sonra, mezar içinde kadın olmaksızın, tamamen mühürlenir.
Gerçi, fiilen ölümle muhatap olmadığımızda bile, annelik ölümü bünyesinde barındırmaya meyilli görünüyor; önceki benliğin ölümü ve kimsenin annesi olmayan önceki kişiden ayrı, farklı bir kimliğin yaratılması.
Sayfa 128
“İsa bir babaydı.” Sophie hâlâ emin olamıyordu.
Teabing, “Evet,” dedi. “Ve Magdalalı Meryem, onun asil soyunu taşıyan rahimdi. Sion Tarikatı günümüze kadar Magdalalı Meryem’e Tanrıça, Kutsal Kâse, Gül ve İlahi Anne olarak tapmıştır.”
Sophie’nin aklına yeniden bodrum katında gördüğü ayin gelmişti.
Teabing, “Tarikata göre,”
60. BölümKitabı okudu
