Hatirliyorum da... Sen çayini hep karanfilli içerdin,en sevdiğin çorba kuş konmazdi,surekli başin agrir ve agri kesici icerdin...kahve icmeden olmazdi her gün,her saat başi...oyle severdin işte..en sevdigin şarki kayahandan"gece gözlüm"dü,gemilere binip gelmeyi,sonrada yine gitmeyi dusunurdun...en kötü aliskanligin sigraydi..yasanmisliklara inat ardi ardina yakar dururdun... Ha bide cok titizdin..izin günlerinde temizlik yapmaktann zevk alirdin..en sevdigin yemek "karniyarik" derdin..En baharatlisindann...en sevdigin tatli "pişmaniye"idi..her yerine bulasirdi...yedikçe sen..
Ve ordan " ellerindenn öper artik seninim"derdi gülşen..çok severdinn bu şarkiyi da...Hatta ve hatta "senin gibisi bir daha gelmez " diye yakinirdin hep bana...tecrübesizce severdin..
Yada sevdigini zannederdin...
Her neyse ;
Güzel dünlerdi...
Sonraa hastaligindan bahsettin işte....belki de ayrilik sebebin buydu.."sedef hastaligi"idi..yani bir deri hastaligi..stresten uzak durman gerektigini söylerdinn..Stresininn ben oldugunu bilmiyordum...sevgili...İtildikce sen tarafindan,kostum yine de sana..belki de utandin kendinden ve hastaligindan sevgi hic bir seye engel degildir dememe ragmen, sen ittikce kostum sana ..kostukca ittinn ..sana bu sekilde gelemem dedin.. Ve en cok ta şu sozumu sevdin"engelli bile olsan yine seni severdim,ittikce yine kosardim,kostukca itmene ragmen.."
(bana ait)
18 Ocak 1951
Tunanın evleri, alçacık evler,
İçinde oturur paşalar, beyler,
Örtün perdeleri görmesin iller...
Bir Rumeli türküsünden
Bir kaç aydır, millî bir fâciayı, hatta millî bir felâketi sessiz ve sedasız yaşıyoruz. Yarım milyondan fazla Türk, dedelerinin Osmanlı fethinden çok evvel doğdukları, şenlettikleri topraklardan yabani otlar gibi
