“Zaten o güzel çoban kızı da tutsak olan yoksul insanları değil, nedense her defasında bir prensi kurtarıyordu masallarda. Yoksullar, adembabalar, kimsesizler yine kalıyorlardı Zindanın taş duvarlarının arasında, yılanların, çiyanların içinde ve devin kendilerini pişirip yiyeceği günü bekliyorlardı. “