Ahmet Tulgar

Kitaptaki hikayeler beni çok şaşırttı gerçekten bu kadarını beklemiyordum. Her hikeyenin sonunda şimdi ne olacakta beni şaşırtacak diye okudum diyebiliriz.

Bakmadığınız Bir Yer Kalmıştı, çok kısa bir süre önce Can Yayınları tarafından yayımlanmış, Ahmet Tulgar'ın son kitabı.Kitaplığımda yazarın iki kitabı bulunmasına karşın ( hatta bir kitabı da yakında elimde olacak) tanışmamız son kitabıyla oldu.
Aslında kitapta yer alan Linç Edilecek Genç Bir Adamın Hayatından Fragmanlar öyküsünü, Levent Cantek ve Tanıl Bora tarafından derlenen "Vur Ulan Vur Linç Öyküleri" seçkisinde okumuştum.Kitapta yer alan öyküler içinde beni en çok şaşırtan öykü bu öyküydü diyebilirim.
Öykü kitaplarını bitirdiğimde, birkaç gün düşünürüm kitap üstüne.Roman okumalarından farklıdır, öykü okumaları.Her bir öykü birbirinden bağımsız dünya yaratır zihinde.Bu düşünme sürecinde beni en çok etkileyen öyküyü de karakteri de keşfederim.Bakmadığınız Bir Yer Kalmıştı'dan bana kalanlar, Badana Zamanları'ndaki karısının güzelliğini işkence gibi yaşayan Rauf Bey, Pirzola öyküsündeki her gün evde pirzola pişmesine karşın 1.5 yıldır pirzola yiyemeyen çocuk, Damat'ın Babür ve Filiz'i, Tünel'deki Semra'nın annesi oldu.
Zevkle okudum kitabı.

1989 yılında yayımlanan Evsiz Ülke Hikâyeleri, Ahmet Tulgar’ın ilk öykü kitabı.Kitapta yer alan öyküleri Ahmet Tulgar cezaevindeyken yazmış.Tüm öyküler kendini yersiz yurtsuz, evsiz hissetmekten yola çıkılarak yazılmış.Yazarın ana teması olmuş bu evsizlik, aidiyetsizlik demeli belki de.

Silivri’de Siyaset çok etkilendiğim bir öykü oldu.İnsan kendi yurdunda da kendini evsiz hissedebilir.Mutlaka gitmesi gerekmez, bazen kalmak da yabancı, evsiz hissettirir.Hatta bunun hüznü daha da büyük bence.

Yorum yapan arkadaşlar edebi olarak değerlendirmiş fakat ahlaki boyutunu hiç değerlendirmemiş. Can Yayınları böyle bir kitabı nasıl basmış şaşırdım. Kesinlikle tavsiye etmiyorum.

bu öyküler için tek kelime ile rahatsız edici diyeceğim. bazılarını sevemedim sanırım anlattıklarının gerçekliğinden kaynaklıydı bu. bazı hikayeleri sevdim ama içinde öyle yerler vardı ki yine rahatsız ediciydi. benim için sevmek ve sevmemek arasında gidip gelen hikayelerdi. yazarın bazı olaylara bakış açısını sevdim çünkü hiç böyle düşünmemiştim dedirtti.

etkisinde kalabileceğiniz, neredeyse tamamına bir şekilde günün birinde rastlayacağınız, başınızdan geçmese bile bir yerlerden duyacağınız veya "bir arkadaşınızın" yaşadığı anlar, ân öyküleri... ahmet tulgar'ın kalemi bir yazı makinası... "kıt-kıt-kıt, öykü yazıyorum". seçtiği sözcükler yan yana gelince türkçe sözlük kitabının içinde kayboluyorsunuz, lâkin bu olumsuz bir benzetme değil, bilakis kelime zenginliği karşısında âdeta dünyanın en güzel şarabını içmiş gibi kendinizi bahtiyar hissediyorsunuz. modern öykü kitapları arasında bizim edebiyatın en iyilerinden!

Kitap, toplumumuzun on yıllardır baskılanmış ve göz ardı edilmiş sorunlarının derlemesi idi. Anlatılan hikayeler ortalama 2-5 sayfa sürüyor ve açıkçası çok sıkmıyordu. Bazı hikayelerde betimlemelerin çokluğundan şikayet etsem de sonunu getirdiğim bir kitap oldu.
Bu yorumu yazdığım anda, kitabı okumamın üzerinden aylar geçmiş olduğu için her şeyi çok net hatırlamıyorum. Tüm o hikayeler aklımda biraz flu. Kitabın en çok değindiği konuların başında homoseksüellik geliyor. Hikayelerin gerçekliği konusunda şüphelerim var. Bir çoğu hayatımda rast gelmediğim absürtlük düzeyinde idiler. Bu durum bana biraz Türk korku filmlerindeki "Bu filmde yaşanan olaylar gerçek hikayelerden alınmıştır." yazısı gibi geldi.
Abartı var mıdır yok mudur bilmem. Hikayelerin gerçek ya da kurgu olduğu konusunda da emin olmamakla beraber, çok isteniyorsa okunmalı demekten öteye gidemiyorum. Özellikle bazı konularda fazlasıyla geleneksel tavırlar sergiliyor ve tabiri caizse tutucu davranıyorsanız uzak durmanız gereken bir kitap. Delicesine eleştirmek isteyebileceğiniz konular içeriyor. Ve fakat; ben her görüşe açığım diyorsanız okumanız, ön yargılarınızı biraz daha yenmenize yardımcı olabilir.

Kelime seckisini sevdim bu kitapta, birden fazla olayları kopurterek olgulastirmak maharet gerektir. Öykü severler okuyabilir.

Not olarak belirtebilecegim bir nokta da ; her türlü an' dan öykü yazılabilecegi, duygu olan her nokta, öykü'ye gebe.

Ahmet Tulgar' ı gazeteci, köşe yazarı olarak tanıyordum. Edebiyatçı yönü ile ilk kez bu kitapta tanıştım ve şaşırarak daha önce yazmış olduğu öykü kitaplarını fark ettim.
Öykü yazarlığı konusunda farklı dili ve üslubuyla bende iz bıraktığını söyleyebilirim. Sıradanmış gibi başlayıp, okuyucuyu bambaşka bir dünyaya taşıyan öyküleriyle de güzel bir tat bıraktığını... Bu alanda okunası bir kitap olmuş.

Her kentin içinde böyle insanlar vardır. Kent kaderi olmuş. Terk edemeyeceğini bildiği halde, o kentte, içinde hep bir terk etme arzusu ile dolaşan.
Ahmet Tulgar
Trajik Nüans