Günlerden beridir peyderpey okuyorum "Cemile Bacı"nın (Annemarie Schimmel) bu nefis otobiyografisini. Her bir satırı, acaba hangi ibret verici tecrübeyi, hadiseyi okuyacağım, diye okudum.
"Allame-i cihan" derlermiş ya eskiler, işte dallarıyla Doğu'dan Batıya, Mağrip'ten Maşrık'a uzanan Schimmel de tabir-i caizse bir allame-i cihan. Schimmel'i bu kitabı okuduktan sonra tek kelimeyle ifade et, diye sorulsa onun için şeksiz, şüphesiz "tecessüs" derdim.
19 yaşında biten bir doktora, sayısız şekilde öğrenilen dünya dilleri, lehçeleri, kültürlere olan vukufiyeti ve daha sayısız meziyetiyle Schimmel, beni derinden etkiledi.
O Şark'ın sihirli kapısından, Peygamber Efendimize atfedilen "insanlar uykudadır, ölünce uyanırlar." sözünü bir kadim hikayede okuyarak girer ve ömrü boyunca o kapının eşiğinden ayrılmaz.
Kendisine sayısız ödül, makam, mansıp tevdi edilmesine rağmen asla ilmî duruşundan taviz vermez ve Doğu-Batı arasında bir köprü olmak için canla başla çalışır.
Bu kitap ve kitabın kahramanı böyle birkaç kırık dökük satırla anlatılacak türden zevat değildir. Şimdilik bu velûd hanımefendinin otobiyografisini acizane şekilde birkaç satırla yazmış oldum. Mümkün olursa birkaç zaman sonra tafsilatlı bir yazı yazmak dileğindeyim. Umarım yazabilirim. Meraklısına iyi okumalar...
