Hakkında
1902'de, Muş'un Surp Marine mahallesinde doğdu. Kitapta hikâyesi anlatılan Gülizar ile, yazar ve siyasetçi, Muş mebusu Keğam Der Garabedyan'ın kızlarıdır. 1914 yılında, babasıyla birlikte İstanbul'a geldi. Bu sayede, ailesinin büyük bir kısmını yok eden 1915'teki tehcir ve katliamlardan sağ kurtulmuş oldu. İstanbul'da, daha sonra öğretmen olarak da görev yapacağı Esayan Okulu'nda okudu. Küçük yaştan itibaren müziğe büyük ilgi duydu. Dönemin önemli müzikolog ve eğitimcilerinden Krikor Süni'nin öğrencisi oldu; Gomidas'ın beş gençten oluşan grubunda yer aldı. 1918'den sonra İstanbul'a sığınan Ermeni yetim ve dullara yardım faaliyetlerinde yer aldı. 1925'te bir göçmen grubuyla birlikte Paris'e göç etti. Paris'te yayımlanan Ermenice Haraç gazetesinin yazı işlerinde görev aldı, bir yandan da müzik öğrenimini sürdürdü. 1946'da, şair Arşag Çobanyan'ın yönlendirmeleriyle, ömrü boyunca derlediği Muş Ermeni şarkılarından oluşan büyük bir konser verdi. Büyük bir başarı kazanan bu çalışmasından sonra Amerika Birleşik Devletleri, Suriye ve Lübnan'a davet edildi. Sonraki yıllarda da, gerek Fransa, gerek Ermenistan'da çok sayıda konser verdi, müzikoloji araştırmaları yaptı, öğrenciler yetiştirdi. Kaydettiği plaklar ve kaleme aldığı araştırmalarla Muş'un müzikal mirasını ölümsüzleştiren Kevonyan, 2002'de, Paris'te hayatını kaybetti.
Unvan:
Öğretmen, Müzisyen, Yazar
Doğum:
Muş, Türkiye, 1902
Ölüm:
Paris, Fransa, 2002
Okurlar
1 okur beğendi.
48 okur okudu.
1 okur okuyor.
50 okur okuyacak.
1 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Paris
Gülizar'ın Kara Düğ ünü'nün yazan Armenuhi Kevonyan, Gü lizar ve Keğam'ın dört çocuğunun sonuncusuydu. Benim ve kar deşim Keğam Kevonyan'ın annesidir. Yetmiş beş yıldan uzun bir süre Paris'te yaşadıktan sonra 2002'de, tam yüz yaşında hayatını kaybetti.
Gülizar'ın sözlü anlatımından hareketle oluşturulmuş metni, ön celikle hatıranın canlılığı ve duygusallığı ile göze çarpar. Gülizar'ın
Sayfa 143Kitabı okudu
Olguları anlamak, anlatılanların gerçek içeriğini özümsemek, basit gibi görünse de kolay değil.
Sayfa 181 - Aras YayıncılıkKitabı okudu
Beni görünce annem acı dolu bir çığlık attı. Ağlayarak bana koş tu ve Ermenice sızlandı:
"Aman kızım! Kör olaydım." Beni kucakladı. Konuşamıyor, hareketsiz ve sessiz, öylece du ruyordum. Ama Türklerin homurtularının giderek yükseldiğini görünce yavaşça annemi itecek ve kayıtsız bir şekilde Kürtçe konu şacak cesareti buldum.
"Anne, neden ağlıyorsun? Ben çok iyiyim. Beni gelin vermek için Musa Bey'in evinden daha iyisini hayal edebilir miydin? Doğ ru, sen Ermeni' sin ben de artık Türk'üm. Ama sen annemsin. Ara mızdaki husumeti giderdiğimizde beni görmeye gelirsin."
Sayfa 68Kitabı okudu
GÜLIZAR VE ARAM
Gülizar Khars'ta, muhtemelen 1875'te veya 1876 da (mezarında yazılı olduğu gibi 1870'te degil) doğdu. Kocasını kaybeden ve maddi imkânlardan da yoksun Gülizar, 1947'de ölene dek, oğlu Aram'la birlikte istanbul'da sessiz ve münzevi bir hayat sürdü. Şişli Ermeni Mezarlığının Muş’lulara ayrılmış bölümünde, kocasının yanına gömüldü.
Sayfa 139Kitabı okudu
İstanbul'da birçok evlenme teklifi de aldım, fa kat memleketime dönmek üzere kendi kendime söz verdiğim için bunların hepsini reddettim.
İstanbul'da üç yıl geçirdikten sonra, annem ve amcamla Muş'a doğru yola koyulduk. Erzurum'a geldiğimizde, anneme köyümüze dönmeden önce Muş'taki Surp Garabed Manastırı'na uğrayıp dua etmek için yalvardım.
Sayfa 92Kitabı okudu
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
