Bu kitabı sanırım ilk kez ortaokul yada lisede iken okumuştum. ( Elimdeki kitap 2009 basımı) o dönem inanılmaz eğlenmiştim ve hatta kitap aklımda yer etmiş.
Ne okusam diye kitaplığıma bakınırken, gözüme çarptı. Ruh halime komedi iyi gider diye yeniden okudum. Ergenlikte ki kadar bayılmadım açıkcası kitaba. Ama yine de sıkılmadan bir çırpıda bitti.
Aslında kahramanımız Ece, hepimize çokta uzak olmayan bir karakter.. Herşeyi bildigini sanan kör cahil biri, onun olayları yorumlamaları, kitap yazma çalışmaları, diğer yazarlar hakkında muhteşem fikirleri ... şuan sokağa çıksanız eminim Ece kadar entellektüel ve solcu( kendi tabiri) 2-3 kişi bulabilirsiniz. Kitabı sevimli yapan detaylardan biri de bu aslında.
Birde o dönemlerde ne kadar anlayışlı ve espriden anlayan bir toplummuşuz. Bazı ifadeler ( Kürtler, Yahudiler, Orhan Pamuk, diğer yazarlar vs vs hakkında ) bugün olsa ciddi linç yerdi Ayça Şen... Bomboş bir kız olan Ece’nin saçma sapan düşünceleri aslında, ve karakteri düşününce bu düşünce yapısı normal diyorsun ama sanırım zaman bizi fazla duyarlı hale getirmiş.
Mutlaka okunmalı diyemem hatta Ayça Şen seviyorsanız eğlenceli bir kitap diye de belirtebilirim. Benim için tekrar okumuş olmak keyifliydi ama sanırım bir kez daha okumam.( Evet kıstasım tam olarak bu, bir daha okumak isteyip istemediğime göre kitapları değerlendiriyorum )
