En Eski Ayla Kutlu Sözleri ve Alıntıları
En Eski Ayla Kutlu sözleri ve alıntılarını, en eski Ayla Kutlu kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Yaşar bu duvar denilen nesne... Soluk alır, soluk verir. insan gibi. Bu soluk verme üstünde durmalı azıcık. Durmalı ve düşünmeli. Terini somurur bu insanoğlunun. Emeğini... Bunlarla da yetinmez: Yüreğini ister. Sanılır ki duvar dediğin kum, çimento, taş, kerpiç, tuğla... Bunları oranladın, sıraya dizdin, tamamdır... Hayır, tamam değildir. İnsan yaşayacak bunun içinde. Sevişecek. Yeniler doğacak... Doğana, kendini bildiğinde ilk güveni ne verebilir önce? Dünya dediğin ne zaten? Dönüp dolaşıp girdiğin dört duvar değil mi?
Bakma yanıma yöreme. Yalnızım. Adımlarımı onun küçük adımlarına uydurmak için çabalamıyor, pürüzsüz derisi ipeği çağrıştıran, ince parmaklı küçük bir eli tutmuyorum. Başaramadım. Sana bunu, yakınlarına yahut bir zamanlar yakının olmuş insanlara duyduğun inancı yıkmaksızın nasıl anlatacağım?
Eminönü ıslak. İnsanlar ne kadar da uzak birbirlerinden. Ben herkesten uzağım. Senden bile. Sana anlatacağım, belki de anlatamayacağım şeyler beni korkutuyor.
Bugün niteliği birden değişiyor yaşamanın. Uzaklaşmak demek yaşamak. Bir şeylerden sürekli uzağa düşmek, araya anlaşılmaz engeller koymak demek. Güzellikleri, insanın içini dolduran derinlikleri alıp götüren bir şeyler var yaşamın içinde. Zor ya da kolay, unutulmuş bir sevdaymışçasına, aranmaya hak bırakmayan, bilincin silinmesi gibi, varlığı yadsıyan ve tüm karşı çıkışları yoksayan bir hiçlik. O hüznün müziği de hiç yazılmamış,
hiç seslendirilmemiş olsaydı keşke. Uzaktan uzaktan insanı kuşkular, tedirginlikler içinde bocalatan o müzikten söz ediyorum. Umutlanmak, güneş gibi parlak bir müziğin izdüşümüdür, düşünmüş müydün?
Bir lamba, bir ben, bir küçük pencere, biz hep yalnızlıklara bakarız abla. Hep birilerinin gelmesini bekleriz.