Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Ayşe Sarısayın
Ayşe Sarısayın Yorumları ve İncelemeleri
Ayşe Sarısayın yorumları ve incelemelerini, Ayşe Sarısayın kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Ayşe Sarısayın puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Herkesin içinde biraz da olsa hep vardır evden kaçma isteği:)
Uzun zamandır öykü kitabı okumamıştım.Bu kitabı gördüğüm an adı dikkatimi çekti ve kitabın arka kapagina bile bakmadan almaya karar verdim.Belki de kitapçıda kitabı gördüğümde küçükken evden kaçıp abimle birlikte etrafı keşfe çıktığımız günleri hatırlamış olduğumdandır.Türkçenin usta kalemlerinin evden kaçış veya geride kalış anlatıları bu kitapta toplanmış.İcerisindeki bütün öyküler beni çok içine çekmese de,İlk öykü olan Orhan Pamuk'tan "pencereden bakmak" ve son öykü Ayşe Sarısayın'ın "kırkıncı oda" en beğendiğim öyküler oldu.Öykülerde kimi kaybettiği çocuğunu ,kimi özlem duyduğu çocukluğunu,kimi ait olduğu yeri aramak için evden kaçma çabaları. Tabiki anlatılanlar sadece evden kaçanların değil, kaçanların ardından kalanların da öyküleri.Öykülerde, sadece fiziksel kaçışları değil,ruhsal kaçışları da okuyoruz.Tren istasyonunda bir banka oturup, banliyö trenlerini izleyip, her şeyi ardında bırakarak çekip gitmek için değil de,gitmeyi hayal etmek için o istasyona gelenler de var.Aslında hepimizin içinde yokmudur;kimselerin bizi tanımadığı bir yerde kendimizi daha özgür hissetmek isteği.
Herkesin kendinden birşeyler bulabileceği (çok fazla beklentiniz yoksa) sıkılmadan okuyacagınızı düşündüğüm bir öykü kitabı.....
Bazen eve dönmemek iyi mi gelir insana? Olduğun durumdan kaçmak, kaybolmak veya başka yerlerin özlemi dolar mı insanın içine?
24 kalem var bu kitapta, hepsi birbirinden bağımsız ama uzak bir bakıştan tanıdık duygular barındırıyor öykülerde. Kimi çocukluğunun kimi hayallerinin peşinde ama hepsi "acabalı" her biri "arayış" içinde buluyor kendi yollarını...
Lugatlarımızda "harikulade" kelimesi ile bağdaşır bu metin. Neden?
İtiraf zamanı okur; sende ben de, komşu kızı ya da okulun en popüler çocuğuda bir gün olsun uzaklaşmak evden kaçıp izimizi kaybettirmek istemedik mi?
Kendi itirafını bulup kendi seçtiğin yoldan gitmek için 24 öykü seni bekliyor. Bir kendini arayış, keşkelerin bir sihirli değnek gibi gerçekleştirme öyküsü bu! Hazırsan başla birinden...
#evdenkaçmanınyolları #defnesuman #doğankitap
"Zaman ve Hüzün"
Gündelik, sıradan yaşamların hikayeleri bunlar... Herkesin yaşayabileceği ya da hali hazırda yaşadığı hayat hikayeleri. Ancak her birinin sonunda trajedi var. Özellikle birkaçı gerçekten çok çarpıcı, çok etkileyici.
Ayşe Sarısayın’ın hikayelerinde kadınların kendilerini bulabileceklerini, erkeklerin de kadınların iç dünyasını daha iyi hissedebileceklerini düşünüyorum. Genelde birinci tekil şahıs diliyle yazdığından okurken kendinizi kahramanla kolayca örtüştürüyorsunuz. Birinci tekil şahıs basit kısa cümlelerle sıradan yaşamını bize yine sıradan bir dille anlatıyor; ama Ayşe Sarısayın okuyucuyu işte bu sıradan dil ile çarpıyor, bizi bu sıradanlığın tam merkezine çekiyor. Hikayelerinde bizi, hiç sivriltmediği bir dille günlük sıradan davranışları tariflerken, geleneksel toplumsal yapıya ve toplumda cinsiyet rollerine dair düşünmeye sevkediyor.
İncelemem önceki yıllardan, bu kitabı 3 yıl önce okumuştum. Ayşe Sarısayın’ın ilk hikaye kitabı olduğunu öğrendiğimde şaşırmıştım, zira yılların deneyimiyle yoğrulmuş bir kalemin tadı var hikayelerde... Kendisinin Behçet Necatigil’in kızı olduğunu öğrendiğimde bu güçlü kalemin ve akıcı yazımın hem genlerden, hem de edebiyat çevrelerinden beslendiğini anladım. Kıymetinin pek bilinmediğini düşündüğüm bir yazar kendisi; bu kitabı ile Yunus Nadi ödülünü, "Yorgun Anılar Zamanı" isimli kitabıyla da Sait Faik hikaye ödülünü almıştı.
Tavsiye ederim, seversiniz...
Birçoğumuz hayatının bir döneminde - genellikle ergenlik döneminde - evden kaçıp, alıp başını gitme düşüncesi taşımıştır. Bazıları buna cesaret etmiş bazıları ise sadece hayalini kurmuştur.
Eser, yirmi yazarın evden kaçma konusu üzerine yazdığı, dört yazarın daha önce yayımlanmış öyküsü ile yirmi dört yazarın öyküsünden oluşuyor. Kitapta öyküleri derleyip düzenleyen Defne Suman'ın da bir öyküsü var.
Farklı farklı tekniklerin kullanıldığı, farklı pencerelerden bakışların görüldüğü çeşit çeşit yemeklerden oluşan bir sofra bibi eser olmuş.
İnceleme spoiler içerebilir. :)
Kitap bir günlükten birkaç cümleyle başlıyor. Bunu cümleler bitince farkediyoruz. Ardından biri (kadın mı erkek mi olduğunu kestirmek güç) "bunlar benim yazdıklarım degil" diyor. "Sahibinden ödünç aldım sadece". Bu kişi bir gün eski bir arkadaşından telefon alır. Hemen görüşmek istediğini, ona önemli bir şey getireceğini söyler. Bu önemli şey bir Cd'dir. Cd'yi evin kuytu bir köşesinde bulur. Evin önceki sabibinin bıraktığını düşünür. Arkadaşına verir Cdyi. Daha sonra olanlar olur zaten. Tüm kitap Cdye kayıtlı birkaç belgeden ibarettir:
Bir kadın, Şahika Ener. Ressamdır kendisi. Resimle uğraşmayı çok sever. Belki üzerine gelen hayattan az da olsa kurtulma çabasıdır, kim bilir.
Fikret Ener. Şahika Hanım'ın eşi. Bir süre sonra eşini ve çocuklarını bırakıp gidecektir.
Şahika Hanım'ın üç kızı vardır. İsimleri yok kitapta. Büyük kızı (prenses), ortanca kızı ve küçük kızı (sarı papatyam der hep).
Kitapta bir ailenin başından geçenler anlatılır. Aldatılmalar, yer yer ölümler. Yalnızlık hissi. Umut. Sevgi. Inanç vs. Kurguyu beğendim. Bir cd'nin içindeki belgelerin okunmasıyla başlayıp belge sonlandığında biten bir kitap. Cdye yaşadıklarını aha doğrusu tüm bu kitabı geçirenin kim olduğunu kitabın sonuna doğru öğreniyoruz. Onu da söylemeyelim. Okuyanlar görsün :)
Biraz Sabahattin Ali'nin Kürk Mantolu Madonnası'na benzettim kurgusunu. Orada da tüm olay bir mektuptu.
Kitap genel olarak güzeldi. Yazarın akıcı bir üslubu vardı. Birçok usta şairimizden alıntılar kitabı daha da güzel bir hâle getirmiş.
Kitapla ve sevgiyle kalın. :)
Dışarıdan görünen düzgün ve güzel hayatların da aslında kendi içerisinde binbir sancı ile örülü olabileceğini, hayal kırıklıklarını, acıları, sevinçleri kısacası hayatın içinden bir hikayeyi anlatıyor bize Ayşe Sarısayın.
Okuduğum ilk kitabı Sarısayın'ın, sevdim, lakin biraz fazla hüzün kokan bir kitap. Bazı yerlerinde insan gözyaşlarına dahi hakim olamayabiliyor. Ben olamadım.
Konusundan kısaca bahsedecek olursam; ressam, ev hanımı, öğretmen, anne ve kadın Şahika Ener.. Eşi Fikret Ener ve üç kızını anlatıyor kitap. Bazen ilk ağızdan, çoğunlukla da üçüncü şahıs olarak bir anlatım var kitapta. Zaman zaman bir eskiye gidip bir zamanımıza dönse de, okuyucuyu zorlayan, karışık bir anlatım değil. Akıcı ve sade...
Hikaye aynı olmasa da hatta arada büyük farklılıklar olsa da herkesin hayatından birer parça bulabileceği bir roman.
Keyifli Okumalar!
Bu kitabı okuduktan sonra her zaman olduğundan daha fazla kedi almak istemeye başladım. Ama ailem kedi almamı istemiyor. Kitabı bir çırpıda bitirdim. Hayvan sevgisi bence herkesin tatması gereken bir değer. Sizde kedileri çok seviyorsanız, bu kitap tam da size göre...
Bulunduğu yere sığamayan ya da bulunduğu yere sığamamış kişilerin arkasında kalan insanların öykülerini bizlerle paylaşan bir seçki.
Bir tarafı göçmen olan ve gitme kavramı üzerinde kafa yoran kişilerin hevesle okuyacağını düşündüğüm öyküler var bu seçkide. İlk fırsatta bazı öykülerini okumak istediğim birkaç yazar keşfetmiş oldum.
Evden ayrılma ya da eve geri dönme ile alakalı 24 öykü barındırıyor. Takip ettiğim 4-5 yazarı bu derlemede görünce, hemen edinmek istedim. Geldiği ilk haftada da tükettim. 3 öykü hariç beklediğimi bulamadım. Sanki birileri "bir ay içerisinde bir seçki yapıyoruz buraya 3-4 sayfa bir şeyler karalar mısın" demiş de bu kitap ortaya çıkmış gibi hissettirdi. Kurgusuz metinlerde bu havayı alıyorum genelde ve öykülerin çoğu kurgusuz. Betimler maalesef kuvvetsiz, içerik keyifsiz. Kaldı ki şahsen en netameli öykülerde bile keyif alabilen biriyim. Güzel yanlarına geçelim. Orhan Pamuk, Ayşe Sarısayın ve Ayşen Bayazıt Melik'in öyküleri ise çok çok iyiydi. Özellikle Orhan Pamuk'un hikayesi, romana evrilebilecek derecede güzeldi, çocukluğumuza kaçmanın yollarını anlatmış resmen. Sırf bu hikaye için alınabilir.
Ayşe Sarısayın'ın kaleminden okuduğum ikinci kitap Denize Yazıldı. Genç yaşta aralarından ayrılan dostları Elif'i çocukluğundan ölümüne kadar yaşadıklarını, yaptıklarını, mücadelesini oğlu Deniz'e aktarabilmek için kaleme alınmış bir eser. Ayşe Hanım'ı yazmakta zorlayan ve kitabın sonunda dahi "seni istediğim gibi anlatamadım" diyor, Elif için. Fazlasını bilemem ama bu hali bile yüreklerimize dokunmayı, Elif'i sevmemize fazlasıyla yetti. Bizi Elif ile tanıştırdığı için Ayşe Sarısayın'a teşekkürler.
Mühendis yazarların kitapları çok daha başarılı oluyor. Bunun formülünü bilemiyorum ama bana daha detaycı geliyor. Bazı anıları o kadar güzel anlatıyorlar ki, Murat Gülsoy da bunu yaşamıştım, keza Oğuz Atay, Aslı Erdoğan, Cem Akaş, hatta yurtdışına gidelim Boris Vian, Dostoyevski'de de durum aynı.
Neyse bir işe yaramayan tespitten kitaba geçelim :)
Bu kitabı ödül alması nedeniyle okumaya başladım. Kitap 2005 Sait Faik Hikaye Armağanını almış. Dümdüz hikayeler var. Ancak bunu olumsuz anlamda söylemiyorum. Tamamı ile sade ve anlatmak istediğini yorgun biçimde anlatmış. Başlık çok güzel seçilmiş o açıdan.
Özellikle 2. kısımdaki hikayeler birbirlerini çok güzel takip ediyor.
Başka kitaplarını da okuma isteği uyandı içimde.
Tavsiye ederim.
Ayrıca Behçet Necatigil'in kızıymış Ayşe Sarısayın. Bunu bilmiyordum.
Edebiyatımızda Nitelikli Öykü Kitaplarından Biri
Muhteşem bir öykü kitabı Yorgun Anılar Zamanı. Ayşe Sarısayın ince bir işçilikle, öykünün tüm bilinen kurallarına harfiyen uyarak yazmış adı geçen kitabı. Ne bir sözcük eksik ne bir sözcük fazla. Örnek bir öykü kitabı nasıl olmalı sorusuna verilecek cevaptır Yorgun Anılar Zamanı. İsmi gibi anılardan beslenen, anıların yorgunluğuyla şekillenmiş öyküler var kitapta. Anılarla yaşayan yaşlı kadınlar, yaşlı erkekler var. Zaten kitabın içindekiler kısmında "Yalnızlık Çeşitlemesi" isimli bir başlık var ve bu başlığın altında yalnızlık öyküleri var. Arı duru bir dil, yalın sade bir kurgu ve anlatım, insan ruhuna dokunan öyküler var. Küçük kızlardan, genç kızlara ve buradan yaşlı kadınlara kadar uzanan kadınlık hallerine dair öyküler. Şiirsel dili, gerçekçi anlatımı ve etkileyici konularıyla okumalı mutlaka okunmalı Yorgun Anılar Zamanı.
Ayşe Sarısayın - Ansızın Günbatımı
Ayşe Sarısayın'ın okuduğum ilk kitabıydı. Çok beğendim. Yazarın dili sürükleyici ve bir o kadar da etkileyici. Kitabı okurken baştan sona mahvoldum. Etkilendiğim kitaplar oldu elbette ama bu seferki başka. Şuan kitabın hâlâ etkisindeyken yazıyorum bunu. Söz konusu bir aile; eğitimli anne ve baba, üç kız kardeş, bir anneanne. Dışarıdan bakınca ne kadar da güzel görünüyor. Ama içeriden bakılınca öyle mi? Değil. Kitapta çok bahsi geçen bir kadın var: Şahika Ener. Üç kız kardeşin annesi. Kocası tarafından terk edilmiş, kocası ve annesi ölmüş. Üstelik annesi ona hakkını helal etmeden gitmiş, ölmüş. Kitap bir mektup ile başlıyor. Sonra "Bu satırlar benim değil, bir başkasının." diyen biri var. Bu kişi eski bir arkadaşıyla görüşüyor. Ve arkadaşı ona yeni taşındığı evde bulduğu Cd'yi veriyor. O Cd'de yazılanları kitap boyunca okuyoruz. Bu yazıları kimin yazdığı ise kitabın son sayfalarında saklı.
Gerçekten halen kitabın etkisinden çıkamadım. Birçok şey söylemek istiyorum ama... Kitap boyunca Cd'deki yazıları yazanın yaşamına tanık oluyoruz. Kendisiyle hesaplaşması, gelgitleri, hayal kırıklıkları... etkileyici bir anlatım ve sarsıcı bir üslup... Okumanızı tavsiye ediyorum.
Yaşamımın benzerliğinden ötürü bende derin izler bırakmıştı. O yüzden hata bulsam da dilim varmıyor söylemeye. Yine olsa yine okurum dediklerimden oldu, olayları ele alışı kendim yaşıyormuşcasına hissetmemi sağladı, ayrıca ilk imzalı kitabım olmasından da kaynaklı ayrı bir bağım var bu kitapla.
Yazarın 10 öyküden oluşan kitabı, çoğunlukla melankolik ifadelerle bezenmiş. Okurken insanı çok yormuyor fakat sürekli kendi dünyasını sorgulayan insanların yakınmalarıyla dolu olduğundan biraz sıkıyor. Okuyun veya okumayın diyemem. Yazarın babasının Behçet Necatigil olması sebebiyle meraklılar okuyabilir.