Eşya dediğin bugün var yarın yok. Ama duygular! Hep orada. Gitmiyor. Keşke” arkadaş bu duygusal yükün çok, bırak yarısını da burada” diyen bir terazi olsa! Hatta senin şu kadar ağırlık güvene ihtiyacın var deyip, tartıp içime koysalar!.
On sene evvelki ve hiç kimse görmedi. Akşam olurken kucaklayan kolların arasında sessizce öldürdüm kendimi. Evet cinayeti ben istemiştim ama katil oydu