Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.9
Berna Durmaz
Berna Durmaz Yorumları ve İncelemeleri
Berna Durmaz yorumları ve incelemelerini, Berna Durmaz kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Berna Durmaz puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Berna Durmaz'ın 2018 yılında İletişim Yayınları tarafından yayımlanan beşinci öykü kitabı Metal Hayatlar, ismiyle büyük şehrin ortak derdine sahip insanlarını niteliyor. Kapağında kafasında kurma mekanizması olan insan kafası çizimi bulunan eserin ilk öyküsüyse "Demir Çağı". Bu metinde yazarın tabiriyle "makinebaşı insanları" kozmopolit şehirlerin mavi yakalılarını anlatıyor.
Kondunun sakinlerini, kapana kısılmış, hayatını çalar saatin alarmı üzerine kuran makineleşmiş, devamlı koşturan insanları, sürekli değişen yolları, otoparkları, bitmek bilmeyen inşaatları anlatıyor Berna Durmaz bu kitabında. Sadece bahsettikleri bu içeriğe sahip öyküler değil belki ama kitaptaki öykülere ortak adını veren Metal Hayatlar, daha çok bizlere metropol insanlarının hikâyelerini sunuyor.
Kitaptaki tüm öykülerde ister birinci şahıs, isterse de üçüncü şahıs anlatıcı olsun ortak bir dil söz konusu. Anadolu'nun sözlü anlatı geleneğinden gelen anlatımın büyük şehrin sorunlarıyla harikulade bir şekilde harmanlandığını ve kendi has bir üslubu meydana getirdiğini görebiliyoruz.
Bu kitabı detaylıca incelediğim videoyu izlemek için: youtu.be/gIfUcRtNEjE
Herkesin içinde biraz da olsa hep vardır evden kaçma isteği:)
Uzun zamandır öykü kitabı okumamıştım.Bu kitabı gördüğüm an adı dikkatimi çekti ve kitabın arka kapagina bile bakmadan almaya karar verdim.Belki de kitapçıda kitabı gördüğümde küçükken evden kaçıp abimle birlikte etrafı keşfe çıktığımız günleri hatırlamış olduğumdandır.Türkçenin usta kalemlerinin evden kaçış veya geride kalış anlatıları bu kitapta toplanmış.İcerisindeki bütün öyküler beni çok içine çekmese de,İlk öykü olan Orhan Pamuk'tan "pencereden bakmak" ve son öykü Ayşe Sarısayın'ın "kırkıncı oda" en beğendiğim öyküler oldu.Öykülerde kimi kaybettiği çocuğunu ,kimi özlem duyduğu çocukluğunu,kimi ait olduğu yeri aramak için evden kaçma çabaları. Tabiki anlatılanlar sadece evden kaçanların değil, kaçanların ardından kalanların da öyküleri.Öykülerde, sadece fiziksel kaçışları değil,ruhsal kaçışları da okuyoruz.Tren istasyonunda bir banka oturup, banliyö trenlerini izleyip, her şeyi ardında bırakarak çekip gitmek için değil de,gitmeyi hayal etmek için o istasyona gelenler de var.Aslında hepimizin içinde yokmudur;kimselerin bizi tanımadığı bir yerde kendimizi daha özgür hissetmek isteği.
Herkesin kendinden birşeyler bulabileceği (çok fazla beklentiniz yoksa) sıkılmadan okuyacagınızı düşündüğüm bir öykü kitabı.....
Çok değerli bulduğum bir çalışma.İstanbul Sözleşmesi'nin kaldırılmasıyla beraber hız kesmeden devam eden kadın cinayetlerine dikkat çekmek ve mağdur kadınlarla dayanışmak için İzmir'deki Zorba Kitabevi öncülüğünde hayata geçen bu proje 19 kadın yazardan 19 öykünün derlenmesini kapsıyor. Çok sevdiğim yazarlardan tadı damağımda kalan öyküler okudum,yeni yazarlarla tanıştım.İçlerinde çok sevdiğim kalemler,icimi yakan öyküler oldu.Kadın edebiyatı okumak isteyen,dayanışmak isteyen herkese tavsiye ederim.Keyifle okudum.Ayrıca bu kitaptan elde edilecek tüm gelir Mor Çatı Kadın Sığınağı Vakfı'na bağışlanıyor.Emek veren herkese, katkı sunan tüm yazarlarımıza ve bu çalışmaya imza atan Notabene Yayınevi'ne teşekkürler.
Bazen eve dönmemek iyi mi gelir insana? Olduğun durumdan kaçmak, kaybolmak veya başka yerlerin özlemi dolar mı insanın içine?
24 kalem var bu kitapta, hepsi birbirinden bağımsız ama uzak bir bakıştan tanıdık duygular barındırıyor öykülerde. Kimi çocukluğunun kimi hayallerinin peşinde ama hepsi "acabalı" her biri "arayış" içinde buluyor kendi yollarını...
Lugatlarımızda "harikulade" kelimesi ile bağdaşır bu metin. Neden?
İtiraf zamanı okur; sende ben de, komşu kızı ya da okulun en popüler çocuğuda bir gün olsun uzaklaşmak evden kaçıp izimizi kaybettirmek istemedik mi?
Kendi itirafını bulup kendi seçtiğin yoldan gitmek için 24 öykü seni bekliyor. Bir kendini arayış, keşkelerin bir sihirli değnek gibi gerçekleştirme öyküsü bu! Hazırsan başla birinden...
#evdenkaçmanınyolları #defnesuman #doğankitap
Istanbul Sözleşmesi yaşatır.
Kadınlar mi öykü gibidir,yoksa öyküler mi kadın gibi?
Kadın gibi ,kadın dilli,kadın anlatımlı, kadın duygusallığında ve aklında öyküler.
Kadinlar yazarak iyileşirken, ozgurlesirler ayni zamanda .Tıpkı paylasmak gibi.Paylaşmak yaraları sağaltır . Cunku aynısını o da yaşamıştır. Yaşamaya çalışırken,direnirken,varolmaya cabalarken yaralarının merhemi yine kızkardesleridir.
Işte bu öykü kitabı da birbirine destek olan kadınların kollektif bir emeği. 20 kadın yazarin bir araya gelerek olusturdugu bir kitap. Kitaptan elde edilen gelir Mor Çatı Kadın Sığınağı Vakfı 'na bağışlanacak ve kadınlar birbirinin yurdu olmaya devam edecek. Her şeye rağmen.....
Birçoğumuz hayatının bir döneminde - genellikle ergenlik döneminde - evden kaçıp, alıp başını gitme düşüncesi taşımıştır. Bazıları buna cesaret etmiş bazıları ise sadece hayalini kurmuştur.
Eser, yirmi yazarın evden kaçma konusu üzerine yazdığı, dört yazarın daha önce yayımlanmış öyküsü ile yirmi dört yazarın öyküsünden oluşuyor. Kitapta öyküleri derleyip düzenleyen Defne Suman'ın da bir öyküsü var.
Farklı farklı tekniklerin kullanıldığı, farklı pencerelerden bakışların görüldüğü çeşit çeşit yemeklerden oluşan bir sofra bibi eser olmuş.
Arkadaşlar selamlar,
Bir kitap okudum ki sormayın gitsin. Sormadınız zaten ama ben anlatayım yine de.
Aslında anlatılması gereken kitap ve içindeki öyküler değil onlar zaten mükemmel. Burada asıl mükemmel olan yazarın kendisi Berna Durmaz. İlk kez okudum bir kitabını. İlk fırsatta yazdığı bütün kitapları alacağım. Zaten çok fazla da yokmuş. Keşke yazsa. Ömer Seyfettin’i okuyordum son zamanlarda, eski dilinden. Anlaması zor. Ama öyle bir edebi keyif. Berna Hanımla da benzeri bir keyif aldım. Hatta belki günümüzün dilinde, ruhunda, duygusunda olduğu için biraz daha fazla.
Eğer bir şekilde bu incelemeyi okuma imkanına erişmişseniz, bir ihtimal merakınız celbolmuş da alıp okumaya karar vermişseniz sizden bir ricam olacak. Burada biraz ağır kaçacak ama bu yazarı lütfen boş beleş insanlara tavsiye etmeyin. Anlamazlar, anlamadığı gibi de kötülemeye filan çalışırlar. Hiç gerek yok. Youtube’da keşfedilmemiş mükemmel şarkı gibi düşünün bu yazarı. Yazdıklarını bir sahil kasabasının gün batan serin ikindisinde okuyun. Okurken dalgaları dinleyip, sonsuzluğa bakın.
Çok net söylüyorum son zamanlarda okuduğum edebi zevki en yüksek yazarlardan birisi. Çok içli, duygusal bir havası var. Sanki böyle her şeyi yaşamış, zamanında çok konuşmuş ama uzun zamandır suskun insanlar olur ya. Onlar konuşsun istersiniz, acaba ne düşünüyor ne hissediyor paylaşsın. Ben öyleydim bu yazarı okurken sanki başka bir alemde, karşısına geçmişim, siz anlatın çayımızı kahvemizi koyalım, yakalım cigaralarımızı oturup yaşadığımızı, yaşadığınızı dinleyelim demişim. O anlatmış ve roman olmuş, hikaye olmuş...
Gerçekten mükemmel.
İyi okumalar.
Bu kitap ile ilgili herhangi bir alıntım yok.
Olmasını çok isterdim.
Kitap kısa kısa 18 öyküden oluşuyor.
Her öykünün kendine has bir gerilimi var.
Kitabın arka kapak yazısında " alışık olmadığımız, imgelerle yüklü, şiirsel diliyle bizi bu tuhaf dünyaya konuk ediyor " yazıyor.
Tam olarak bu şekilde...
Alışık olmadığım bir tarz, yer yer gerilim ve korku hissettim ki bu duyguları sevmiyorum.
Yinede tanıştığıma memnun oldum.
Bulunduğu yere sığamayan ya da bulunduğu yere sığamamış kişilerin arkasında kalan insanların öykülerini bizlerle paylaşan bir seçki.
Bir tarafı göçmen olan ve gitme kavramı üzerinde kafa yoran kişilerin hevesle okuyacağını düşündüğüm öyküler var bu seçkide. İlk fırsatta bazı öykülerini okumak istediğim birkaç yazar keşfetmiş oldum.
Berna Durmaz, gerçekten çok severek okuduğum bir öykücü.Okumadığım tek bir kitabı kaldı sanırım.
Karayel Üşümesi'nde Berna Durmaz dilin sınırlarını zorlamış.Kimi öykülerde şiirin tüm olanaklarını kullanmış. Zaman zaman dili takip ederken öyküyü kaçırdım.Çok katmanlı öykülerin yer aldığı kitapta Sünger Gibi Delikli öyküsü Seve'nin kara taşı olup oturdu içime.Çor öyküsünü okurken ülkem kadınının yazgısına isyan ettim.Aşk,taciz,cinsiyet kavramları üzerinde şekillenen öyküleri tavsiyem şudur ki üst üste okumayın.Dilin ve öykünün tadını almak için her öyküden sonra düşünmek ve hazmetmek için zaman tanıyın kendinize.
120 syf.
7/10 puan verdi
Kitaba kısaca 'zamansız öyküler' desek yanlış olmaz.
Birbiri içine geçmiş olaylar, yolları kesişen insanlar var kitapta. Zamanı ve mekanı unutun, kimi zaman şimdide, kimi zaman geçmişte, kimi zaman da bir rüyanın içinde bulacaksınız kendinizi. Ama daima kısır bir döngünün içinde.
Kitabın dilini, tarzını, yazarın üslubunu çok beğendim. Bizlerin hikayelerini, duygularını zarif bir dille anlatmış, herkesin kendince bir şeyler çıkarabileceği öykülere dönüştürmüş hayatlarımızı.
Okunması tavsiyemdir:)
"Bir Fasit Daire" Berna Durmaz'dan okuduğum ilk kitap.Bir Roman mahallesinde geçen öyküler her biri birbirinden bağımsız görünse de, ortak karakterlerin kullanılması bir bütünlük oluşturuyor.Hem düz okuma yapabilirsiniz, hem de kazıyarak,alt metinlere ulaşarak daha çok zevk alabileceğiniz bir bütüne ulaşabilirsiniz.Mistik, destansı bir anlatımı var Berna Durmaz'ın.
Bir röportajda Berna Durmaz okumayanlar için beş cümleyle anlatmış Fasit Daire'yi...
Ve "Ötekini kabul etmek
Bireylerin farklılıklarını kabul ettirmesi
Çıkış arayışı
Zamanın döngüselliğine hapsolup kalmış insan çaresizliği
Bu kitap aslında bir tür kapalı devre,dönüp dolaşıp kendi üzerine kapanan bir kitap " demiş.
Ayrıca 2014 Haldun Taner Öykü Ödülü'nü almış Bir Fasit Daire ile Berna Durmaz.
"Ne yüzler ne insanlar gelir geçer de bir zulüm kalır yeryüzünde.Bir fasit dairedir zulüm,kuyruğunu yutmuş yılan...Döner döner tekrarlanır, döner döner tekrarlanır, döner..."
syf 24
Zurna Dediğin Delikli Boru-Bir Fasit Daire "İnip çıkıyordu zurnanın sesi.Bükülüp kıvrılıyordu.Kat yerlerinin arasında, sandık bekleyen kumaşlardaki naftalin gibi saklı duruyordu acı.Katıksız bir neşe içinde görünseler de bunu hep tutuyorlardı akıllarının bir köşesinde.Ne tümden bir unutuş vardır yeryüzünde ne hatırlama.O yüzden de sorulsa bilmezlerdi nedenini.Çok eski zamanlar, ne tam bir bilgi halindeydi düşünüşlerinde ne de işte böyle, çalınan bir ezginin seslerinden silinip gitmişti."
syf 61.
Dön Dolaş Hep Aynı Ova-Bir Fasit Daire
On altı öyküden oluşuyor. Öyküler şehrin insanı hapsedişini, otobüs içindeki ter kokularını, bürolarda çalışanların kendini kafese kapatışını, paranın insan yaşamından önemli olduğu fabrikaları, kalabalık sokakları, betonlaşan çevreyi, yok olan müstakil evler kültürünü ele almış. İnsanlar mutsuz şekilde şehre mahkum yaşamaktadır.
Erik Bozumu öyküsü diğer öykülerden biraz çıkıp tatil için deniz kenarı yerleşim yerine götürüyor. Tatil bölgeleri de betonlaşsa da insanlar oraya mahkum değiller.
İnsan şehirden sadece şehir toplumunun dışlamasıyla kurtulur. Son öykü "İz"de elindeki yara izinden ötürü dışlanan insan karakteri çizilmiş. İnsan toprak, bitki ve böcek içinde huzur bulmuş ve özgürleşmiştir.
Berna Durmaz'la tanışma kitabım içi gibi kapağı da ilgi çekici olan "Metal Hayatlar" oldu. Yazarın anlatmak istedikleri hakkında eserin adı ve kapak görseli okura ipuçları veriyor. Şöyle bir kapağı açtığımızdaysa aslında çok bilindik ama yazarın üslubuyla bir o kadar farklılaşan dünyaya adım atıyoruz.
.
Adına "modern hayat, modern dünya, modern zamanlar" dediğimiz şu çağda kendi kendimize yapıp ettiklerimiz var öykülerde. Betonlaşma, doğanın yok edilmesi, makineler ve bunların arasında kendine yer edinmeye çalışan insan. Hayatını kolaylaştırdığını düşünürken kendini bir kafesin içine kapatan insan.
.
Benim için kitabın ilk öyküsü "Demir Çağı" bu tarz bir kitap için muhteşem bir başlangıç öyküsü. Merkezde bir fabrikanın ve bu fabrikada çalışan insanların olduğu, zaman içinde bu insanların uzuvlarının metale dönmesi istemsiz bir şekilde Nazım Hikmet'in "Makinalaşmak İstiyorum" şiirini akla getiriyor. Sonrasında gökdelenlerden zarar gören kuşlar, evlerin içinde insanlarla tıkılı kalan kediler, kesilen ağaçlar, tahrip edilen doğa derken son öykü olan "İz"de bir umut ışığı beliriyor.
.
İlk öyküyle yavaş yavaş metale dönen insanlara inat son öyküde kahramanına şunları söyletiyor yazar: "Parmaklarımın toprağa değdiği yerden başlayan değişimle ben de onlar gibi olmaya başlıyordum. Ben de giderek toprak, ot, böcek, ot ve güneş oluyordum."
Evden ayrılma ya da eve geri dönme ile alakalı 24 öykü barındırıyor. Takip ettiğim 4-5 yazarı bu derlemede görünce, hemen edinmek istedim. Geldiği ilk haftada da tükettim. 3 öykü hariç beklediğimi bulamadım. Sanki birileri "bir ay içerisinde bir seçki yapıyoruz buraya 3-4 sayfa bir şeyler karalar mısın" demiş de bu kitap ortaya çıkmış gibi hissettirdi. Kurgusuz metinlerde bu havayı alıyorum genelde ve öykülerin çoğu kurgusuz. Betimler maalesef kuvvetsiz, içerik keyifsiz. Kaldı ki şahsen en netameli öykülerde bile keyif alabilen biriyim. Güzel yanlarına geçelim. Orhan Pamuk, Ayşe Sarısayın ve Ayşen Bayazıt Melik'in öyküleri ise çok çok iyiydi. Özellikle Orhan Pamuk'un hikayesi, romana evrilebilecek derecede güzeldi, çocukluğumuza kaçmanın yollarını anlatmış resmen. Sırf bu hikaye için alınabilir.