İnsan istediği şeye inanmaya çalışsa da bu hiçbir zaman işe yaramıyordu. Sonuç hoşuna gitse de gitmese de, sonunda neye inanacağına beynin ve kalbin karar veriyordu.
Hayatımda hiçbir kitap beni böyle hüzünlendirmedi. Okurken ağladığım sayılı kitaplar arasındadır. Çok fazla övüldü bu yüzden nedense hep okumayı erteledim ama şimdi son sayfayı çevirip kitabı kapattığımda Finn,Toby, June bütün hayatım boyunca benimle kalacaklar. Kitabın size verebileceği en güzel şey bu; hiç tanışmadığınız dostlarınız olacak.
Yazar umarım biiiir sürü eser verir bize ve hepsini böyle büyülenerek okuruz. Gerçekten çok beğendim. Eğer sizi içine hapsedecek, tahmin edilemez ama bir o kadar karşınıza çıkabilecek olaylarla işlenen bir kitap arıyorsanız hemen Kurtlara Söyle Eve Döndüm kitabını almalısınız.
“Aşk insanı büyütür; önce hissettirdiği tarifsiz mutluluk, sonra kaybetmenin verdiği derin acıyla” - Kitabı oxuduğum müddətdə bu cümlədə yazılanları həqiqi anlamda hiss etdim. İnsanın sevdiyi zaman necə xoşbəxt olduğunu, həmin insanı bütün qadağalara baxmayaraq sevib xoşbəxt etməyə çalışmasını…Həqiqətən də sevgiyə qarşı önyarğılarınızı məhv edəcək əsərdir. Bəzi insanlar kitabı elə də bəyənməyib. Hər kəsin əsərdən gözlədiyi bir “beklenti” olur, bəlkə də o istədiklərini ala bilmədikləri üçün bəyənməyiblər. Amma əsəri oxuduqda bəyənməsəniz belə mütləq nəsə qatacaq sizə, əmin olun. Əsərdə June’un Finn’ə olan heyranlığı və məhəbbəti, Toby’nin June ilə dostluğu, Greta’nın keçirdiyi və başa çıxmağa çalışdığı hisslər…hamısı mənim üçün mükəmməl təsvir olunmuşdu. “Əsərin üzərində işlənilsəydi daha mükəmməl olardı” cümləsi ilə razılaşmıram, çünki bu əsərin mükəmməl olmağa ehtiyacı yoxdur. Bu şəkildə gözəldir.
Hər kəsə xoş mütaliələr
Dayısına karşı hayranlık-aşk arası duygular besleyen June'un dayısı Finn'in AIDS den ölmesi üzerine yaşadığı üzüntüyü ve Finn'in erkek arkadaşı Tobby ile arkadaşlıklarını anlatıyor.
Hikaye beni içine bir türlü çekemedi. Halbuki çok akıcı, çok duygusal olduğu ile ilgili çok güzel yorumlar okumuştum ama aradığımı bulamadım, maalesef. Bana çok yavaş durağan geldi.
June ile Tobby'nin her görüşmesinde 'ooh dolu dolu uzun uzun konuşacaklar, Finn'den bahsedecekler' diye beklerken iki kelam edip ayrıldılar. Karakterlerin duyguları da tam olarak yansıtılamamış, havada kalmış gibi geldi bana.
Tavsiye edebileceğim bir kitap olmadı. Beklentim yüksek olduğu için mi, bana hitap etmediği için mi sevmedim bilmiyorum ama okumasanız bir şey kaybetmezsiniz bence.
Not: June'un ablası Greta'ya da aşırı sinir oldum, bunu da belirtmeden geçmek istemedim.