undefined Catherine Baker Sözleri ve Alıntıları
undefined Catherine Baker sözleri ve alıntılarını, undefined Catherine Baker kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bizi, fahişelerin sahte aşk sattığı ve bunun da erdemli bir davranış olmadığına inandırmaya çalışıyorlar. Peki, öğretmenlerle araştırmacılar sahte düşünceler satmıyorlar mi? Unutulmamalı ki zihinsel frengiler pek çok hastalıktan daha bulaşıcıdır.
Sayfa 65 - Düşünce Modellerine HayırKitabı yarım bıraktı
Hiç kuşkusuz, gezegenimizin zenginler ve yoksullar olarak ikiye bölünmüş olması büyük rezalet;ama bundan daha büyük rezalet, bu iğrenç adaletsizliğin hak ediş temelinde kurulmuş olması değil mi?
Sayfa 15 - Türkçe Basıma ÖnsözKitabı yarım bıraktı
Çocuklara Uygulanan Cinsel Baskılara Hayır!
Çocuklara ve ergenlere aşkın ve cinsel yaşamın yasaklanması kadar anlaşılması zor bir şey olamaz. Korktukları ne? Haz duygusuna mı kapılırlar? Aşık olunca toplumsallaşmaktan vazgeçer ve bireyselleşmeye mi başlarlar? Bireyselleşen insanı yönetmek daha mı zordur? Kuşkusuz. Evet, kuşkusuz bu yüzden aşkı yasaklıyorlar onlara.
Çocukların hem birbirlerine aşık olmaları yasaktır ("aşk, bu yaşlarda bir erdem değil, bir kusurdur"), hem yetişkinlere (" cinsel ilişki kurmak zorundadırlar: Yasalar, onların saflığını korumak için yeterlidir")
Bir yetişkin, bir çocuğa "normal biri"ymiş gibi davrandığında hemen akıl hastası -ya da çocuğu doğru yoldan saptırmak istediği gerekçesiyle suçlu- damgasını yiyor.
"Toplum sizsiniz." İşte buna ben karar veririm. Topluma ister katılırım, ister katılmam.
Benim için iyi olan, onun ya da senin için iyi olmayabilir. Ayrıca, benim rahatımın yerinde olması, onun ya da senin yararınadır demek bana hiçbir şey kazandırmaz. Oysa her birimizin, kendi uyumu içinde kendisi olması, kendi benliği içinde tekil ve derin olması hepimizin yararınadır.
Çocuk ve kadın, çocuk ve kadın rollerini oynamaya mahkum edilmişler. Onlara dayatılan ve onların yalnızca işletmeciliğini yaptıkları bu toplum -artık bunu anlamak zorundayız onların tasarladığı, belirlediği bir toplum değil; bu, yetişkinlerin ve erkeklerin toplumu.
Sayfa 247 - Ayrıntı Yayınları
Yalnızca yemek yeme hakkını elde etmek için bile çalışmak zorundayız. Yoksullar "ne iş olsa yapabilir"ler, ancak insan olmaya layık bir insan, kendine bir meslek edinmelidir. Çok az sayıda meslek, insanın bütün bir yaşam boyunca her gün çalışa rak kendini yetkinleştirmesini gerektirir. Ya diğerleri? Eğitimle kazanılan profesyonelliğin bireylere yararı olduğunu kim iddia edebilir? "Her şeyi öğrenme gerekliliği"ni ortadan kaldırmaktan başka... İnsanların içine düştüğü bu korkunç bunalımın kaynağı, onlara bir meslek, tek bir meslek tahsis eden okuldur. Koskoca bir yaşam boyunca tek bir iş yapmak ne dar, ne iğrenç! İnsanoğlunun cennete inandığı çağlarda, belki ... Ama ya bugün? Nasıl katlanabiliyorlar, Tanrım? Bütün bir yaşamı zavallı bir mesleğe hapsedip sonra da ölüp gitmeye nasıl dayanabiliyorlar? Okul, katlanılması gereken tatsız bir zaman parçası olmakla kalmıyor. Gerçi, gençlik yıllarımızı çalması bile, bütün alçaklıklar gibi ortadan kaldırılması için yeterli bir neden (hem de nasıl!). Evet, okul zamanımızı çalmakla da yetinmeyip, kalan günlerimizde hangi işi yapacağımız konusunda bizi yönlendirmeye kalkışıyor.
Sayfa 179 - Ayrıntı Yayınları
Çocuğu bu toplumun biçimi ne olursa olsun bir üyesi haline getirmek; çocuğun kendisi olmasını önlemektir.
Sayfa 125 - Ayrıntı Yayınları
Çocuk yetişkinin malıdır. Küçük bir servettir. Kullanım hakkı tümüyle yetişkine aittir (Büyük Sahip devleti saymazsak). Her şeye karşın, bu kullanım hakkı o denli kuşkuludur ki büyükler, hemen hemen hiçbir anlam taşımayan çocukluk kavramını yaratmak zorunda kalmışlardır; bununla birlikte, bu kavramın biçimsel olarak doğrulanması, yaşlıların bu varlıklara vermek istedikleri çok özel bir konumu da kapsar çünkü yaşlılar çocukları, kendi zevkleri yada çıkarları diğer yaş gruplarından ayrı tutarlar.
Sayfa 106 - Ayrıntı Yayınları
Yalnızca eksilmemiş insanlar sevgiye layıktır.
Çocuk kendi evrenini yaratırken başkalarını hesaba katmaz ama bu evrenin kapılarını herkese açık tutar; rahatça girip çıkabilsinler diye. Paylaşma isteği işte böyle gelişir.