...."Babacığım, gala gecesi bu, çok önemli lütfen beni yalnız bırakma," dedim yalvarırcasına. "Bakarız," dedi. Sesi soğuk ya da mesafeli değildi; sadece kırgındı ve bu beni daha da çok yaraladı. Kalbim ağrıyordu. Hatalarımın bedelini sessizce ödüyordum işte.