Chrıs AbanıGraceland
“Yara,canlı bir varlık gibi haykırarak gökyüzüne kadar yükselir;sonra tekrar aşağı inerek doğamızın en ilkel yanını temsil eden en alt çakraya kök salardı.Ölü adam gökyüzünün,ağaçların,toprağın ve sonsuz hüznün ta kendisi oluncaya dek.Hiçbir metafora sığmayan o yara izini,o acıyı,utancı ve aşağılamayı tanıyordu Elvis,bedenine kazanmış.Ama bunun da ötesinde,nefret,adili ve korkuyla dünyanın yüzeyine işlenmiş yaranın ta kendisiydi o.O ve onun gibiler-ta ki dünya alevler içindeki ağaçlarda ölen yaralı siyah adamlarla bir yangın yerine dönene kadar.”(s:345)
Adını Elvis Presley’den alan ve onun gibi ünlü olmayı hayal eden Elvis’in varoluş hikayesi.Alkolik bir baba,işsizlik ve para bulmak adına günü kurtaran yasa dışı işlerden gelen kazanç.Yoksulluğun ve yoksunluğun insanın iliklerine kadar hissettiği bir yaşantı,insan hayatının hiçe sayıldığı bir şehir.Ne yeraltı ne yerüstü güvenli.Elvis’in sığındığı tek bir gerçeklik var o da annesinden kalan günlüğü.
Doğuştan gelen ait olduğumuz topluluğun taşıdığımız özelliklerinin insan yaşamına getirdiği avantajın ve dezavantajın zaman zaman yer değiştirdiği bir resim çizmiş Nijerya’lı yazar.Yaşadığın coğrafya kader mi sorusunu sorduruyor insana.
