David Eagleman'ı üniversiteye başladığımda yaptığım ilk sunumda tanıdım.Pek çok zihinsel ve davranışsal faaliyetlerimizin farkında olmadığımızı ,bizi etkileyen birçok etkenin olduğunu o zamanlarda farkına vardım.Ancak o zamanlar, zihnimde oluşan birtakım soru işaretlerinden dolayı kitabını okumayı ertelemeye karar verdim.Bu sorulardan biri de kendi irademizinin olup olmadığıydı.Çünkü inancıma göre dünyaya bomboş gelmediğimiz aşikar ve bütün bu yaşadıklarımızın bir anlamı olmalıydı.Ta ki 6 yıl sonra okumaya karar verene dek.Evrimsel gelişmelere, karşı olmayan bir insan olarak kararlarımızın sadece biyolojik unsurlu olabileceği konusu ikna edici gelmedi.Tamam beynimiz yeni sinirsel ağlar oluşturup bunları da algoritmalar halinde entegre edip bizim eylemlerimizden önce hareket ediyor ama yapılan muhakemeler,vazgeçişler ,bilinç,ruh vs.Bunların bizde neredeyse hiç etkili olmamasının kastedilmesi bana hitap etmedi.Gerçi yazar yok saymayıp belki de hiç çözülemeyecek karmaşık bir sistemin içerisine yolculuk yaptığını ve varsayımlarını,olasılıkları okuyuculara anlatıyor.Yazar kitapta,beynimizin derinlerine yapılan araştırmalarla dalarak yaptığımız,düşündüğümüz ya da hissettiklerimizin çok büyük bir kısmının bizden başka bir biz tarafından yönetildiğini,sizi olmadığınız birine dönüştüren beyin zedelenmelerine,sadakat genine;Truva fatihi Odysseustan renkleri işitip biçimleri tadabilen sfnestezik insanlara kadar geniş bir yelpazede olan araştırmaları derleyip okuyucuları beynimizin işleyişi ve çelişkileri hakkında derin bir yolculuğa çıkarıyor.Kesinlikle okunması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum
