‘’1822 ‘de moda mutsuz ve hasta adamdı ;bakımsız olmak zorunluydu , tırnaklar uzun , sakal ne tıraşlı ne değil, sanki birden çıkıvermiş gibi, saçlar yele verilmiş, bakışlar derin ,soylu ,yitik ve ölümcül, dudaklar insan ırkına karşı bir horgörüyle büzülmüş, yürek sıkıntılı, Byron’vari, yaşamdan bıkmış ve yoksunlukla kaplı.’’