Duygu Uzel Sözleri ve Alıntıları
Duygu Uzel sözleri ve alıntılarını, Duygu Uzel kitap alıntılarını, Duygu Uzel en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ne tanıdık bir çehre
Ne de tanıdık bir ses var bu şehirde
Bir tren sesi duymaya göreyim
İki gözüm iki çeşme
Orhan Veli
Sayfa 10Kitabı okudu
Çocuklar kolay affediyor. Bu yüzden olacak, aynı şeyi büyüklerden de bekliyorlar. Oysa yaşam hep büyüklerden yana.
Sayfa 7Kitabı okudu
Tehlikeli sayılmam artık. Kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttum.
Yaşım değil fakat yüreğim büyümüştü.
Sayfa 10Kitabı okudu
Memleket mi, yıldızlar mı, gençliğim mi daha uzak?
Baban, amcan, dayın ya da ağabeyin; toplumun namus bekçisi kıldığı birileri çıkıyor ve kadınlık onurunu ayaklar altına alan bekaret kontrolüne sürükleniyorsun. Sürüklenen bedenin değil yalnızca; umutların, hayallerin ve körpecik yüreğinle tüm ruhun da sürükleniyor, ayaklar altına alınıyor.
Hayatımın olduğu gibi bedeniminde mevsimi sonbahardı. Sonbahara hüznün yakıştırılmasının nedeni kalplerdeki heyecanlı çırpınışların yerini hüzne terk etmesi miydi acaba?
Tüm hızıyla yol alan treni kendime benzetmiştim. Trenin düdüğü çığlığım, rengi kirliligim, çıkardığı dumanlar üzerimden atmaya çalıştığım utancımdı. Raylardan çıkan sesler ise kalbimin atışlarıydı.
Tecavüzden kastınız bedenimse ona dokunan olmadı .Eğer söz konusu olan beynim ve duygularımsa, haklısınız; onlara el dil uzatıp tecavüz etmeyen kalmadı.
Aradan 28 yıl geçti. Karanlıkta, masum bir çığlıkla dünyaya merhaba diyen bebek, bugün aydınlıklarda hâlâ sessiz çığlıklar atıyor...
Sarsılanın sadece bedenim olduğunu sanıyorlardı. Asıl sarsılanın hayatım olduğunu anlamıyorlardı. Tüm bunlar namus, şeref adına yapılıyordu. Suçum; on beş yaşında erkek arkadaşım olmasıydı. Onu sevmiştim. Sevmenin bedeli bu kadar ağır olmamalıydı. Ailemin namus ve şerefini temize çıkarmışlar, ama benim insan kimliğimi, kadınlığımı, anneliğimi kirletmişlerdi.
Oysa hayallerden sıyrılıp gerçek dünyaya döndüğüm zaman en büyük mucizeler bile beynimdeki yıkılmışlığı azalamayacaktı .
Ne tanıdık bir çehre/ NE de tanıdık bir ses var bu şehirde/ Bir tren sesi duymayagöreyim /İki gözüm iki çeşme.
Orhan Veli
Uzunca bir yürüyüşten sonra aynı otobüse ayrı ayrı bindik ve yine ayrı ayrı oturduk. Birbirini tanımayan iki kişiydik. Ben ön taraftayım. Otobüs hareket ettikten sonra donmuş duygularım çözülmüştü. Ağlamaya başladım. Kimse görmesin diye hayli mücadele ediyordum. İnsanların bakışlarından uzak kalmak istiyordum.
Ağlamak da gülmek kadar insani bir durum değilmiş gibi saklamak istiyordum.
Sayfa 38Kitabı okudu
