Türk şiirinin en yenilikçi, en aykırı, en sivil şairidir Ece Ayhan. Yine de Türk şiiri içerisinde kendinden pek söz edilmez. Bunun nedeni şiirlerinin kendi içine devrilmiş yapısıdır. Bunu dedim diye Ece Ayhan’ın dış dünyadan kendini soyutladığı, mistik bir edayla şiirlerini yazdığı sanılmasın. Aksine, her şiiri bir başkaldırıdır, propagandadır, sivil itaatsizlik örneğidir; okuyucuyu harekete geçirmek, yönlendirmek içindir. Kendi içine devrilmesi, şiirlerindeki ahengin alışılmışın dışında (belki de üzerinde) yapısıdır; dilin imkanlarını zorlamış, kelimelere söylenmeyenleri söyletmiştir.
Şiirlerindeki atmosfer karamsar, kötücül, karanlıktır ve acıdır; ekonomik ve siyasi hezeyana uğramıştır. Şiiri yalnızca şiirde bırakmamıştır; bilhassa sokaklara, meydanlara çağırmıştır.
