Elif Batuman New York’ta doğdu, New Jersey’de büyüdü, Stanford Üniversitesi’nde karşılaştırmalı edebiyat doktorası yaptı. Şu sıralarda Koç Üniversitesi’nin konuk yazarı olarak İstanbul’da yaşıyor ve The New Yorker’da yazıyor. Yazılarıyla Rona Jaffe Vakfı Yazarlar Ödülü ile Whiting Yazarlar Ödülü’nü kazanan Batuman, Şubat 2010’da çıkan ilk kitabı Ecinniler: Rusça Kitaplar ve Onları Okuyanlarla Maceralar ile 2010’da National Book Critics Circle’s Award finalistleri arasında yer aldı, 2011 yılında da Paris Review dergisinin ilk kez verilen Terry Southern Mizah Ödülü’nü kazandı.
Yaradılışın ikinci aşamasısın sen.Boş uzayı ve çölü dolduruyorsun.Son için araç olabilirsin ama o son her şeyin başlangıcı. Sensiz hiçbir şey yok burada,yaradılış için zemin yok.
Elif Batuman’ın Amerika’da “2010’un En İyi Kitapları” listesinde yer alan ilk kitabı Ecinniler, kulübümüz, Sabit Kalem tarafından seçilince, alıp okudum. İtiraf ediyorum, kulüp seçmeseydi özellikle alıp okur muydum, emin değilim. İyi ki seçilmiş de okumuşum diyorum, hakikaten çok farklı ilerleyen, donanımlı bir kurgu-dışı edebiyat
kitap asla ilerlemiyor
biraz otobiyografi gibi geldi bana selin karakteri de yazarın kendisi
kızın 1 yıl boyunca sıkıcı okul hayatını okuyorsunuz ve HİÇBİR ŞEY OLMUYOR KITAPTA kendimi zorladım belki bi olay olur diye ama 400 sayfa boyunca kızın aşırı sıkıcı iğrenç ezik hayatını okuyorsunuz başka da bi şey yok
Bu kitaba günlük demek daha doğru olur aslında. Sona doğru çok fazla detayla boğuyor ve nereye bağlanacağını öğrenmek için okutuyor aslında. Bir kaç genel kültür öğretisi edindim başka bir etkisi de olmadı benim için.