Eski Türkler dini inanışlarının bir sonucu olarak ölen kişiyi mezara silahları, kıymetli eşyaları, bazen tam teçhizatlı atlarıyla birlikte, kadınları ise mücevherleriyle birlikte gömerler ve böylece öteki yaşamda rahat yaşayacaklarını düşünürlerdi.
MÖ 2. bin yılın ikinci yarısına tarihlendirilen kurganlardaki yakım işlemi uygulamasının MÖ 11. ve 9. yüzyıllarda tamamen bırakıldığı tespit edilmiştir.
Türkler öldükten sonra önce aileleri sonra dahil oldukları boy, bodun ve illerinde öldükten sonra iyi bir ad ve nam bırakmak ister bunun için yaşarlardı.
Medeniyet su kenarlarında yaşayıp tarımla uğraşan, hayvan besleyen yerleşik kavimlere ait bir kavram idiyse, Orta Asya bozkırlarında Andronova Kültürü Dönemi ve öncesinde yaşayan topluluklar bu yerleşik medeni hayatlarını sürdürmeyi neden bıraktılar?
Ya ben? Yüz yıl önce Türkiye’den #DoğuTürkistan’a giden dedelerime layık mıydım? Bana bakan o gözleri hak ediyor muydum? Acaba “B” kadar Türk müydüm, çok merak ediyorum. Doğu Türkistan’da Türk olmak, Türklüğü bilmek...