İhanetler bir bir geçiyor gözümün önünden, kahrediyorum bizi bu hale getirenlere. Utanıyorum inanın Çanakkale’den; “size ölmeyi emrediyorum” diyen Gazi Paşa’dan, ölümü göre göre şehir olan Mehmetçik’ten utanıyorum. Terörü bitirmek umuduyla yanımızda çatışmaya giren ve Şemdinli’de şehit düşen 41 vatam evladından utanıyorum. Bu utançla soruyorum kendime; bize ne haller oldu ? Hani yıldırımlar, kasırgalar, gökyüzü neden ağlamıyor?