kendimizi özel bir biçimde sevecek birine gereksinim duymanın ve böyle birini istemenin hiçbir hatalı yanı yoktur. asıl hatamız, kendi kendimizi sevmediğimiz zaman başlar.
ANALARIMIZ, BABALARIMIZ
Siz hiç ana babalannın gerçek dışı isteklerine uymaya çalışan çocuklan izlediniz mi? Bu çocuklar, çaresiz bir biçimde sevilmek ihtiyacı ve isteği içindedirler. Ebeveynlerinden bu yanıtı alabilmek için bir yol bulmak amacıyla, var güçleriyle çabalarlar.
Bu süreç içinde, kendilerini olduklarından çok farklı biçimlere sokar, eğilip, bükülürler. Büyüklerinin gösterdiği ideal modele uymaya çalışırlar. Ancak, bu, onların kendilerini hiçbir zaman yeterince başarılı hissedemeyecekleri bir tuzaktır. Bu nedenle, bu çocukların kendilerine ilişkin duygularının genellikle olumsuz oluşuna şaşmamak gerek. Fiziksel olmasa da, duygusal olarak istismar edilmişlerdir.
İnsan, bir yandan, varolduğunu hissetmek için "özel bir insan"ın kendisini fark etmesini, kendisine yer açmasını beklerken;, aynı zamanda risklerden korunmak amacıyla, kalabalıkta kaybolmak ve farkedilmemek için uğraşırsa, belirgin bir stres yaşar.