Kitapların silah kelimelerin kurşun; aykırı fikirlerin, düşüncelerin ölümcül bir günah ve tehdit sayıldığı; iftiraların kol gezdiği, akların kara, karaların ak olduğu, özgürlüğün ve hürriyetin kanlı postallar altında ezildiği bir dönemin, cezaevi içerisinde masum bir çocuğun penceresinden baktığımız trajik bir roman.
O gün elinizde silah emrinizde ordu vardır; içeri tıkar, buharlaştırır yok edersiniz; bugün elinizde polis emrinizde adaletin terazisi vardır; baskılar, hazmeder, boğarsınız. Tek farkı içeride olmayışımızdır, ama demir parmaklıkları ruhumuzda hissederiz.
Barış’ın yazdığı mektuplarda insanların karakter çeşitliliğini görürsünüz, ne kadar iyi ne kadar kötü olabileceklerini de. Karanlık düşüncelerin gölgelerini de hissedersiniz, buna karşı direnen cılız aydınlığı da. Çocuk saflığını ve doğallığını görürsünüz, küçük bir kalbin büyük gönlünü de.
İlginç ve aslında trajik bir şekilde çekildiği filmininden sonra hakettiği yere ulaşmış okunası bir romandır.
