Gönül Özgül Gönderileri
Gönül Özgül kitaplarını, Gönül Özgül sözleri ve alıntılarını, Gönül Özgül yazarlarını, Gönül Özgül yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Türkiye’deyken hiç parka giymememiştin. Almanya’da düzinelerle parka satın alacak parayı kazandığında, devrimci olabilmek için parka giymenin gereksizliğini de anladın. Dış görünüşle değil, kafayla, düşünceyle, tavırla devrimci olunacağına inanıyordun artık.
Bir şey yitirmiştin. Adı neydi bu nesnenin... Kuşkusuz bir insan olamazdı.
Sınıflı bir toplumda, varsıl küçük insanların başkalarının yazgısıyla oynayışı doğaldır.
“Emekçi halk” diyorlardı ama alışverişleri hep kendilerineydi.
Girip izlediğiniz bir İsveç filminde, evli bir kadının başka bir erkekle ilişkisi anlatılıyordu. Çok seviyordu kadın. Orospu değildi ama. Tuvalet bekçisi kadın bu filmi izleseydi, ona orospu demezdi. Filmlerdeki aşklara özeniliyor, kahramanlarına özgürlük tanınıyordu. Gerçek hayatta o aşkları yaşayanlarsa kabul edilmiyordu nedense.
Ekonomisi dengesiz bir toplumda onun savaşım biçimi de “küfretmekti.”
Nikahtan sonra, henüz ayrı bir eve çıkmadan kardeşin, kocası tarafından ezilmeye başladı. Bu ucu bucağı belirsiz dünyaya herkes bir nedenle geliyorsa, o da bunun için gelmişti sanki. Ayıramadınız.
Ama sen, evlerine aldıkları aygıtlarla, bir zamanlar küçümsedikleri insanlar gibi gösteriş telaşına düştüklerini suratlarına vurmayacaksın. Doğurdukları çocukları kolejlerde okutmak için yaşadıklarını da. Hani ”Bütün çocuklar her kesimden çoçuğun gittiği okullara gitsin...” derlerdi?
Her dakika bir bitişe yaklaştırıyor. Bu hızın sonunda bir kent göreceksin. Sonra? Ne olacak sonra? Artık orayı görüp görmemenin bir anlamı kaldı mı?
Ama bazı şeyleri birilerinin yaşaması gerek değil mi. Bu umutsuzlukları da.