Harun Candan Gönderileri
Harun Candan kitaplarını, Harun Candan sözleri ve alıntılarını, Harun Candan yazarlarını, Harun Candan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sen bu hikayenin kahramınısın.Benim kahramanım...Peşimden geleceğini , beni kurtaracağını biliyordum.
Sayfa 350Kitabı okudu
Yaşamak için yaşama sevincine ihtiyaç duyulmadığını öğrendim.
Sayfa 159Kitabı okudu
Fakat zamanın yeli tüm hatıraları savurur, bu yüzdendir ki anlar eksilirken anıların birikmesi yalnızca bir yanılgıdır. Şimdi olan şimdide kalır. Anılar unutulur, adlar unutulur, hatta anlam bile bu akıştan payına düşeni alır. Yosun bağlamış bir mezar taşının belki ad veya anıyı birkaç yüzyıl muhafaza edeceği düşünebilir, ne var ki günün birinde o taşa bakınca üzerinde yazanları okumaya tenezzül etmeyecek, okusa da herhangi bir heyecan, üzüntü, acıma duymayacak insanların devri gelecektir, bu da anlamın yitişi olacaktır.
Sayfa 190 - Doğan KitapKitabı okuyor
"Masallara inanır mısın? Ben inanmazdım. Ama düşünüyorum da, İsa'nın suyu şaraba dönüştürdüğüne iman ediyorsam, bir halının uçabileceğine de inanmam gerekir. Evet, şarap meselesi bir mucize ve İsa gücünü Tanrı'dan alıyordu. Fakat hakikatte halının sahibi de Tanrı değil mi? Yani onun her şeye yeten kudreti bir halıyı uçurmaya yetmez mi?"
Sayfa 221Kitabı okudu
"Henüz zamanınız varken hayatın tadını çıkarıp mutlu olmaya bakın. Çünkü o gün bir daha asla yaşanmayacak."
Sayfa 29Kitabı okudu
Ben de
... sözün özü hayat tüm debdebesiyle akıyordu ve ben bu hengâmenin ortasında, sistemdeki hata gibi dikiliyordum.
Sayfa 125Kitabı okudu
Beklemek lazımmış. Zaten hep beklemiştim. Bir gün gelecek, beraberinde bir şey getirecek ve ben artık beklemek duygusundan sıyrılacaktım.
Sayfa 8Kitabı okudu
"Aşkı anlatmaya çalışmak, aya kayıkla gitmeye benzer."
Hayır, onu unutmamak, acılara saplanıp kalmak demek değildi. Onu unutmamak acı vermiyordu artık bana. Çünkü onu unutmamanın içinde o vardı. Onu unutmamak bile güzeldi.
Sayfa 163Kitabı okudu
Aslında zamanın bir yere ilerlemediğini ve ezelle ebet Ben arasında öylece durduğunu, tıpkı bir yolda yürüyormuşçasına, zamanın içinden geçip gidenin insanın ruhu olduğunu düşünüyordum.
Sayfa 34 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
