Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
En Eski Harun Candan Yorumları ve İncelemeleri
En Eski Harun Candan sözleri ve alıntılarını, en eski Harun Candan kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Öyle güzel bi kitap okudum ki kalemin durulduğu. Karakterin acıları, sevinçleri beni kendine bağladı. Bir kütüphane de başladı yolculuk.. Deniz'in hayatının kırılma noktasına kadar belki de herşey tek düzeydi... Sonra isimler değişse de.. Acının da sevinci de aynıydı.. Denizle birlikte ağaçtan düşen yaprak misali ordan oraya savrulduk. Yolun bizi nereye çıkaracağından habersiz yürüdük. Bazen Yolun sonuna ulaşmak değilde aslında yolda olmak keyif verir insan. Yarını düşünmeden bugünü doyasıya yaşamak lazım belki de. Geriye bakıp üzülmek yerine inadına yaşamak ve inadına zevk almak lazım şu hayatta. Bizi biz yapan değerleri kaybetmeden özgürce yaşamak. Kaleminize sağlık. Daim olsun satırlarınız.
"Nereye gidiyordum, hayatta ne bekliyordum? Daha kaç beyaz sayfayı kirleri yırtıp atacaktım? Daha kaç denizde boğulacaktım? Hangi uzak kıyıya vuracaktım? Kaç parçaya ayrılacaktım? Kaybettiğim ruhunu nerede bulacaktım?
Kitabın ilk sayfalarını okurken otobüse binip Sahaflar Çarşısı’na gidesim geldi o kadar güzel güzel anlatmış ki yazar. Ama açıkçası Can uyuz olduğum karakterler listesinde ilk beşte yerini aldı. O sinirli yapısı,megaloman halleri,ortada fol yok yumurta yokken kıza deli gibi aşık olması ne bileyim beni yer yer çok sıktı. Hoş kitapta da kafama göre bir karakter de yoktu İstanbul hariç:)Selene’nin nedense hemen sonunun daha başlarda belli olmasına da biraz uyuz oldum ne bileyim iki flört etselerdi keşke :)) Ama okurken o kadar güzel bir edebiyat dünyasının içiminde gezindim ki tadından yenmez Türkiye turunu saymıyorum bile. Açıkçası benim hakkında karar veremediğim, verdiğim tek kararın bu kitabı bir daha okumam gerektiği olan bir kitaptı. Emeğine,yüreğine sağlık yazarın.
Nedense çok ağır ilerleyecekmiş gibi hissettiğimden okumak için biraz bekletmiştim bu kitabı. Ancak başlayınca hiçte öyle olmadığını farkettim, Deniz’in peşine takılıp oluşturduğu birbirinden farklı dünyanın içine daldım ve hızlı bir şekilde bitirdim.
Deniz suçlu olduğunu düşünüp, kaçış yolunu farklı kimliklere bürünmekte bulur. Yazarın sağlam kurgusu ile denizin her bir kimliği size yepyeni bir hikaye olur ve bittiğinde geriye çok güzel dersler bırakır.
Yarınsız
Yarınsız....
Yarından hiçbir şey beklemeden kendini yollara vuran ve her yolun sonunda başladığı hikayede kendini bambaşka bir kimlikte bulan bir gencin hikayesi. Arka kapak yazısını bırakıyor ve şiddetle tavsiye ediyorum...
"Nereye gidiyordum, hayattan ne bekliyordum? Daha kaç beyaz sayfayı kirletip yırtıp atacaktım? Daha kaç denizde boğulacaksın? Kaç parçaya ayrılacaktım? Kaybettiğim ruhumu nerde bulacaktım?"
Merhaba arkadaşlar sizlere güzel bir kitap yorumuyla geldim.
.
.
“Nereye gidiyordum, hayattan ne bekliyordum? Daha kaç beyaz sayfayı kirletip yırtıp atacaktım? Daha kaç denizde boğulacaktım? Hangi uzak kıyıya vuracaktım? Kaç parçaya ayrılacaktım? Kaybettiğim ruhumu nereden bulacaktım?”
.
.
Deniz Yelkencioğlu, bir taşra kasabasının kütüphanesinde duvara asılı deniz feneri resmine bakıp bakıp hayaller kurardı. Masum düşleri aşk için cinayet işlediğini sandığında parçalandı. Artık farklı kimliklerle farklı deneyimlere yelken açacak, otoyollarda, uzak çiftliklerde, herkesin unuttuğu kentlerde kurduğu yeni yaşantılar suçlu bir kaçışla sonlanacaktı.
.
.
Geçmişi ve kasabanın tozlu sureti unutulmaya yüz tutmuştu yavaş yavaş. Yarınsızdı. Ta ki Deniz’ini buluncaya kadar… Her deneyimin kapısı, dünyanın bir ucunda büyülü bir deniz fenerinin bekçilik yaptığı kıyılara açılıyordu belki de. Yaşamı, dünü, bugünü, yarını var eden aşkın kıyılarına…
.
.
Denizin hayatının kırılma noktasına kadar belki de herşey güzeldi.
.
.
Bazen yolun sonuna ulaşmak değilde aslında yolda olmak keyif verir insan.
.
.
Hakk ilmine bu alem bir nüsha imiş ancak,Ol nüshada bu Adem bir nokta imiş ancak.Ol noktanın içinde gizli nice bin derya,Bu alem o deryadan bir katre imiş ancak.
Yazacağım kitabın adı yarınsız olacaktı" diye başlıyordu herşey ..
.
Kimdim ben? Babasının omzuna bindirip evde koştuğu, kız kardeşini annem beni daha çok seviyor diye kızdırıp ağlatan o küçük çocuk kimdi? Gökyüzüne saçılmış yıldızların altında, nazlı bir kamp ateşinin başında, çok uzak bir geçmiş ve meçhul bir gelecek arasında o küçük çocuğu düşünen, sakalları uzamış, bakışları acılarla boyanmış, konuşmayı unutmuş bu adam kimdi? Nereye gidiyordum, hayattan ne bekliyordum? Daha kaç tane beyaz sayfayı kirletip yırtıp atacaktım? Daha kaç denizde boğulacaktım? Hangi uzak kıyıya vuracaktım? Kaç parçaya ayrılacaktım? Kaybettiğim ruhumu nereden bulacaktım?
.
Yarım saattir ne yazacağımı düşünüyorum desem ? İnanın nereden başlayacağımı ben bilemedim. Sadece şunu isterdim...Deniz'in , anne ve kardeşi Derya ile tekrar kavuşmasını..Ama bu beklenmedik son da beni epeyce bir şaşırttı doğrusu.
.
❤Ben çok beğendim. Mutlaka okumanızı tavsiye ederim.