Akış
Ara
Mesajlar
1
Bildirimler
1
Kaydedilenler
1
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Eylemlerindeki, hal ve davranışlarındaki, söz ve düşüncelerindeki her şey burjuva bilincinden çıkmadığını gösterirken, kendini özgür ve insan zanneden entelektüelden daha dayanılmazı yoktur.
...onlara hiç inanmamaya başladığımızda tanrılar ve fikirler büyük bir sanat malzemesi olurlar.
İdeoloji gerçeğin, başaşağı, sakatlanmış ve eğri-büğrü olmuş
bir yansısıdır. ideolojide, insanlar ile onların içinde bulundukları
koşullar, bir camera obscuro 'daki gibi başaşağı görülür; gözün
ağtabakası üzerinde nesnelerin başaşağı olması nasıl bir fizik sürecin
sonuysa, bu da, özel hayati bir · sürecin sonucu olmaktadır
[bu süreçten doğmaktadır]. Bireyler, tasarımlarında kendi öz gerçekliklerini karmakarışık etmektedirler ve bu da, gerçekliklerinin
bir parçasını oluşturmaktadır. Bilinç, bilinçli varlıktan başka şey
olamaz, ama bilinçli varlığın bir yasası, bu bilincin varlıktan farklı
olmasını gerektirmektedir; yani bilinç, bu varlığı olduğundan
farklı bir şekilde yansıtmakta ve algılamaktadır. Bilinç bir camera
obscura'da ya da sihirbaz fenerinde olduğu gibi bir ekran üzerine
yansıtır varlığı. Yanıltıcılığı gerçek tarafından yönetilen bu tasarımlar yani gerçeğin bu yanıltıcı tasarımları; ya doğayla ya insanların
doğayla olan ilişkileriyle ya da insanların kendi aralarındaki
ilişkilerle ilintilidir. Demek ki ideoloji, tarih hakkındaki hatalı bir
tasarıma ya da bu tarihi bir yana koyan bir soyutlamaya indirgenmektedir.
Her ideoloji, bozduğu ve aktardığı gerçeklikten yani tarihten
hareket edilerek açıklanabilen bir kuruntular [hayaller], ve
aldatmacalar topluluğudur.
bir toplumdaki sınıfların analizi, üretici güçler düzeyinde
sonuna ulaştırılıp tamamlanamaz. Yapı ile durum ve koşulları, birbirlerini sürekli olarak etkilerler. Çeşitlilik ve hareketlilik,
analizin temelini meydana getiren şeyi, yani sınıf halinde kutuplaşma
olayını asla engellemez.
Marksizm duygusal ve sulu gözlü bir hümanizm getirmez. Marx proletarya üzerine, bu sınıf tahakküm altında olduğu için, onun tahakküm altında bulunmasına vahlanmak için eğilmiş değildir. O, proletaryanın nasıl ve neden ötürü kendini tahakkümden kurtarabileceğini ve insani tüm olanaklara doğru kapı açabileceğini göstermiştir. Marksizm proletaryaya zayıf olduğu için değil, bir kuvvet olduğu için; cahil olduğu için değil, bilgiyi özümleyeceği ve zenginleştireceği için; burjuvazi tarafından insani-olmayan koşullara itildiği için değil, insanın geleceğini kendinde taşıdığı ve o kendini beğenmiş burjuvaziyi insana-aykırı olarak reddettiği için ilgilenir.
Sayfa 73
Hiçlik düşüncesi, evrenin sonsuz üretkenliğinin soyut bir temsilinden ibarettir.
Sayfa 18 - Kanat KitapKitabı okudu
Hegel felsefe alanına girdiği zaman, en gelişkin düşüncenin, aklın, iç çelişkilerle derinlemesine bölünmüş olduğunu gördü. Kantçı düalizm, biçimle içeriği, düşünce ve “kendinde şey”i, bilme yetisini ve bilginin nesnesini ısrarla birinden ayırarak bu çelişkileri iyice şiddetlendirip adeta katlanılmaz hale getirmişti.
Sayfa 11 - Kanat KitapKitabı okudu
Zenginlik ve yoksunluk -dini bir bilinç ve kötü bir dünyevi bilinç, soyut kültür ve soyut yoksunluğu, devlet ve fiili baskı- geçmişte ve günümüzde insani gerçekliği parçalayan temel çelişkilerdir.
Sayfa 68 - Sel Yayınları
Din (Hıristiyanlık). insan erdemlerinin (örneğin, iyiliğin)
ve ayıplarının aynı düzleme konulmasına razı gelmez.
Ne var ki, ilahiyatçı esinlenişinden ötürü din, -insanın bu
iki yanını aynı günahkarlık suçlaması içinde yine de birbirine
karıştırır ve- kendi ahlakının başka yoldan saygınlık
tanımak zorunda bulunduğu erdemleri de reddetmiş
olur. İlahiyatçıların bir türlü çözüm bulamadığı derin bir
çelişkidir bu. İnsani-olan ile insani-olmayan birbirinden
ayırt edilmemekte; insani-olan ne varsa tümüyle, temelli
bir lekeyle karalanmış olmaktadır.
İleri sürülen bu ayırdetme; toplumsal bilinç ve toplum hakkındaki
bilginin bir başlangıcı olarak ele alınan dil oluşumunu· izleyen
bir ayırdetmedir. Toplumsal birliği içinde, insani etkinliğin
bölünmesi ve ikiliği üzerinde durur.
Bir bölünmenin sonucu olan poiesis'in kendisi de bölünür.
Üretici çalışma (tarım çalışması, zanaatkarlık çalışması ve en sonunda sınai çalışma), tam anlamıyla yaratıcı etkinliğe ya da daha
doğrusu yaratıcı sayılan biricik etkinliğe yani bir eser gerçekleştiren
bireyin etkinliğine oranla değerini kaybeder. Şey, ürün ve eser
birbirinden farklılaşır [ayrılır]. Dar anlamda ele alınan praksisde
de, aynı şekilde, etkinlikler ortaya çıkar ve ayrıcalıklı hale gelir.
Dolayımların ve aracıların; tacirin, hatibin, politikacının etkinlikleridir bunlar.
