“Düşünüyorum da; gerçeklik dediğimiz şey umutlarla düşlerin, korku ve ümitsizlikle harmanlandığı bir karışım aslında. Sadece çizgi filmlerde, peri masallarında ve tebrik kartlarında pırıltılı sonlar var..”
William Chance olağanüstü bir genç.Tıp ve bitkiler dahil birçok konuya ilgisi var...Kurduğu düzeni bir günde bozuluyor ama o yeniden başlamak için pek çok sebebe sahip.
Dramatik olduğu kadar da eğlenceli bir kitaptı ‘mucizeleri saymak’.Yaşadığımız hayatı ne denli değiştirebileceğimizi hatta çevremize bile bir etkide bulunabileceğimizi de hatırlatıyor.Tamamen Pollyanna olmanızı değil,düştüğünüzde de kalkıp yürüyebileceğinizi gösteriyor.
Bir de alıntı:
“Diğer canlıları etiketleyerek sınıflandırabilirsiniz,ama insanları herhangi bir gruba ya da sınıfa sokamazsınız.
İşe yaramaz.”
Çocukların ağzından yazılan kitapları çok seviyorum. Uçurtmayı vurmasınlar, içimdeki müzik gibi hem keyifle okuduğum hem diğer kitaplardan çok daha farklı bir bakış açısıyla hayata dair şeyler öğrendiğim bir kitap oldu Mucizeleri Saymak da. Herkese önermem. Çocuklara kıymet verip onlardan bir şeyler öğrenmek isteyenler okusun isterim, okuyanların çokça keyif alacaklarını,
çıkarımda bulunacaklarını düşünüyor keyifli okumalar diliyorum:)
Güzel bir kapak tasarımı olan kitabın üzerinde Gayle Foyman adında birinin şu sözleri var; "Kalp kırıcı, merak uyandıran, hayat dolu, sihirli ama daha önce okuduğum hiç bir şeye benzemiyor." Yani böyle bir şey sanki, kitapta kendinizi üzülürken, gülerken, heycanlanırken, garip bir macera içinde buluyorsunuz. Bir solukta okuyup, sinema filmi izliyormuş gibi buluyorsunuz.
Daima Seninle de; dünyaya getirip de bakmadığımız, sersefil ettiğimiz çocukları, kardeş bağını, dostluğu,aşkı, karşılıksız sevgiyi, yaşam dürtüsünü, psikopatlığı,yani birçok şeyi bulacaksınız keyifli okumalar:)