Türk edebiyatının batılı anlamdaki ilk özgün tiyatro eseridir. 1860’ta Tercüman’ı Ahval’in 2.-3.-4.-5. sayılarında tek perde olarak yayımlanmıştır.
Şinasi bu komedisinde gelenekler üzerinde durmuş ve toplumdan seçilmiş karakterler üzerinden görücü usulü evliliği eleştirmiştir.
Eser de, görücü usulü evliliğin yanlış olduğunu, kişilerin evlenecekleri insanları kendilerinin seçmesi gerektiğini, din adamı kisvesi altında dini başka şeylere alet eden ve bu uğurda cahil insanları kullanan din adamını ve cahilliğin ne kötü sonuçlar yaratabileceğini anlatmaktadır.
Cahillik, dini kullanan din adamları, batıl inançlar 1800’lerde neyse şimdi de aynı.