Çok çalıştım.Mühendislik okulunda ter akıttım.Büyük bir şirkette iş buldum.Karım ve çocuklarım karşısında kendimi bir yabancı haline getirdim.UniCo’nun bana verebileceği her şeyi aldım ve “Yetmez, daha fazlasını verin” dedim. Evet, bunu yaptığım için memnunum.İşte, otuz sekiz yaşındayım ve beş para etmez bir fabrika müdürüyüm. Ne harikulade değil mi? Amma da eğleniyorum, değil mi ?