Uyku diyarına girdiklerinde, öncesinde gözleri ne kadar açık olursa olsun, kısa süre sonra büyülü havayı soluyacaklarından emindiler...
Sleepy Hollow Efsanesi
O an tekrar boğulmaya başladım. Fakat bu sefer yalnız değildim. Bu sefer o da benimleydi. Bana yol gösteriyordu. Ve birlikte boğuluyorduk. Yaşamdan, ölümden ve ikisi arasındaki her şeyden yakındık artık.
"Ama arkadaşça bir gece olacak," dedim.
"Beni smokinimin içinde görünce üstümü başımı parçalamak istemeyeceğine garanti veremem. Ama öyle bir şey olursa, sessiz, hoş bir yer bulacağımızdan eminim."
"Caspian! İyi misin? Aman Tanrım, düşündüm ki sen... Ah, ne düşündüğümü bilmiyorum. Sadece kötü bir şey olduğunu sandım."
Bana baktı, sudan çıkmış balık gibi görünüyordu. "Ben iyiyim... Sadece var olmayan soluğum kesildi."
"Uyuyor musun Abbey?"
"Hayııır. Caspian, yanımdan ayrılma, tamam mı? Beni ele geçirmelerini istemiyorum."
"Endişelenme. Ben yanındayım."
"Benim...renklerimi...görebildiğin için mutluyum, Caspian."
"Biliyorsun," dedi. "Yakınımızdakilerin gerçek kişiliğimizi gördükleri zaman nasıl tepki vereceklerinden korktuğumuz için bazen bir maske takınırız. Birinin bunu yapması, seni uzaklaştırmak istediği ya da senden hoşlanmadığı anlamına kesinlikle gelmez."