Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Damlaların düşüşünü gözlüyordum Susana, şimşeğin parıltısında her soluk bir iç çekişiydi, her düşüncem sen.
Sessizlikten başka bir şey duymuyorduysam sessizliğe alışamadığımdan, kafamın seslerle, gürültülerle dolu olduğundandı bu.
Derler ki bir yolun inişli çıkışlı olması, sizin gidiyor ya da dönüyor olmanıza bağlıdır. Bir yerlere gidiyorsanız çıkışlıdır yol, dönüyorsanız inişlidir.
Tabutun ağırlığı altında ezilen omuzlarımız hala acıyor.
İnançlı olmakla ne kazandılar ki? Cennete mi gittiler? Ya da ruhları mı arındı?
Sanki birisi üzerimizde yürüyormuş gibi hissediyorum.
Bu kağıt parçasıyla siz ve ben kıçlarımızı sileceğiz Don Fulgor, çünkü başka hiçbir işe yaramayacak.
Hiçbir insandan asla nefret etmemek gerekir.
“Yaşarken insana ayaklarını hareket ettiren yegane şey,öldüğünde bu ayakların onu farklı bir yere götürecekleri beklentisidir;ama eğer bir kapı kapatılır ve açık kalan sadece cehennemin kapısı olursa,o insan keşke hiç doğmasaydım diye düşünür…
Köpeklerin ulumasını işittiğimde, bırakıyorum ulusunlar.
“Orada sevgimi keşfedeceksin. Sevdiğim yeri. Düşlerin beni erittiği yeri. Düzlüğün üzerinde yükselen köyümü. İçinde anılarımızı sakladığımız bir kumbara gibi ağaçlar ve yapraklarla dolu köyümü. Orada insanın sonsuza dek yaşamak isteyeceğini hissedeceksin. Şafak vakti, sabah, öğlen ve akşam orada hep aynıdır, ama her birinin havası farklıdır. Orası, havanın her şeyin rengini değiştirdiği yerdir; yaşamın sanki bir fısıltıymış gibi esip geçtiği yerdir; sanki yaşamın saf bir fısıltıymış gibi…”
Sayfa 72Kitabı okuyor
Arada sırada sözcüklerin sesini duyuyor ve farkı anlıyordum. Zira o ana dek duymuş olduğum, o ana dek öğrenmiş olduğum sözcüklerin herhangi bir sesleri yoktu, onlar çınlamıyorlardı; hissediliyorlardı, ama sessizce, tıpkı düş görürken işitilenler gibi.
Sayfa 59Kitabı okuyor
“Her iç çekiş insanın yitirdiği bir yudum yaşamdır.”
“Hava ve güneş var,bulutlar var.Orada yukarıda mavi bir gökyüzü ve onun arkasında belki şarkılar,belki daha güzel sesler var…Neticede umut var.Kaderimize rağmen bizim için umut var.”