Herkese merhaba,
Stefan Zweig benim en sevdiğim yazarlardan biri. Hayatıyla ilgili de az buçuk bilgi sahibiyim. Oldukça zor bir hayatı var. Son derce mutsuz, umutsuz günler yaşamış bir insan.
Özellikle, Hitler'in yaptığı yahudi soykırımının acılarına bizzat şahit olmuş, bu korkuyla yaşamış bir insan. Psikolojisini tahayyül bile edemiyorum! Oysa o kadar hümanist biri ki kendisi, savaştan nefret ediyor. İnsanların o, bu, şu diye ayrıştırılıp, katledidilmesine yüreği tek bir an bile müsamaha gösteremiyor.
...Ve en sonunda da dünyanın gidişatından ümidini büsbütün kesip, eşiyle birlikte int*h*r ediyor. Öyle üzücü bir son ki! Ama insanı asıl üzen şu ki hayatı da çok acı dolu! Neredeyse hiç gün görmemiş. Izdırapla, kederle geçmiş bir ömrü ve insan sevgisiyle dolu bir kalbi var. Keşke umudu, sevgisi ağır bassaydı diyor insan ama nafile...
Bu kitap da yukarıda bahsettiklerimin sadece son kısmını, yani kendisinin artık bu dünya düzenine, katliamlara dayanamadığı kısmı anlatıyor. Bu kitap da -çizgi roman olmasına rağmen- duyguları çok güzel bir şekilde sunmuş bizlere. Severek okudum.
Okumayı düşünürseniz iyi okumalar dilerim.
