Mario Benedetti Yorumları ve İncelemeleri
Mario Benedetti yorumları ve incelemelerini, Mario Benedetti kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Mario Benedetti puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Hiçbir yere gitmiyormuşum da daha şimdi fark etmişim gibi.”
Hayattan beklediği tek şey emeklilik olan, hatıralarla değil, onların da hatıralarıyla yaşayan, artık hiçbir yere gitmiyormuş gibi hissetmeye başlamış, “kuruyup kalmış olabilir miyim acaba, duygusal anlamda yani” diye soran bir adam Santome. Bu kitap da onun günlüğü.
Karakterin yaşamı, genç bir kadına aşık olmasıyla dalgalanmaya başlıyor. Karşı tarafı olgunlaştıran, onu ise daha cesaretsiz, daha tükenmiş, daha yorgun kılan zaman bir düşman gibi görünüyor Santome’nin gözüne. Santome orada kendi bedeni ve zaman efendiyle kavga ederken durup, şunu düşünüyorum. Yaşlanana kadar dünyada kendimizi nereye nasıl koyacağımızla, meslek, çoluk çocuk, ideoloji, şu bu, dış dünyayla cebelleşip duruyoruz. Yaşlanınca bunlardan elimizi çekip, eteğimizi kıvırıp uzaklaşıyoruz ve ‘zaman’ la es geçilemez o savaşa başlıyoruz. Santome de bize, kendimizi kendimize dert edinmemizin ustalıklarını anlatıyor işte.
Günlük biçiminde yazılmış bir kitap. Çok sakin, çok yalın ve gerçek. Kendinize yakın bulduğunuz bir yanı var durağanlığın. Çok sevdim. Onlarca cümlenin altını çizip bakıştım.
Ama..Kitabı bitirdikten sonra “eksik bir şey var” hissi gelip oturdu. Kitap günlük biçiminde yazıldığı için diğer karakterlerin ana karakter kadar ayrıntılı biçimde işlenmesini her ne kadar beklemesem de, fazla cılız bırakılmışlardı. Karakterin çocukları, iş arkadaşları, aşık olduğu kadın birer hayalet gibiydi. Bu da hikayenin ikna ediciliğini kırpan bir şey. Ve sonu Türk filmi gibi bitmese daha iyiydi.
Cümleleri elimize tutuştururken kırılıp düşmesinler diye sarıp sarmalayan özenli çeviriye begonviller 
Banu Karakaş
Albert Caraco, Eduardo Galeano, Ida Vitale, Cristina Peri Rossi’den sonra okuduğum başka bir Uruguaylı Mario Benedetti.
70’li yıllarda Uruguay’da gerçekleştirilen askeri darbenin ardından yaşanılanları merkeze aldığı bu kitap aşkın, sürgünlüğün
ve “-e rağmen” hayata tutunmanın özlem ve öfke ile yoğrulmuş hali.
Bu darbeye maruz kalmış sıradan insanların bireysel dramlarını belki de bu kadar canlı ve samimi dillendirmesinin sebebi yazarın Uruguay'ın askeri diktatörlükle yönetildiği 1970 döneminde Buenos Aires, Lima, Havana ve İspanya ‘da yaşadığı sürgün yaşamıdır.
Siyasi bir tutuklu ve beş yıldır sevdiklerinden uzakta olan Santiago
Babasının neden hapishanede olduğunu ve niçin ülkelerinden uzakta yaşadıklarını anlamak isteyen Beatriz.
Santiago’nun yokluğunda onun en yakın arkadaşlarından biriyle yakınlaşan, eş Graciela
Bir yandan oğlunun hapisten çıkacağı günü dört gözle beklerken bir yandan da hayatlarının ilkbahar mevsimindeki gibi yeniden yeşerip çiçek açacağı umudunu yitirmeyen yaşlı ve hasta baba, Don Rafael…
Aklımdan geçen #nazımhikmet 
Kırık Köşeli İlkbahar dizeleriyle okudum Kırık Köşeli İlkbahar
Yas veyahut Zamanı durdurmak
