Nesne ilişkileri teorisinin ana kurucularından Klein, küçük çocuklara klasik psikoterapiyi uygulayan ilk psikanalisttir. Odak noktası:Anne-çocuk ilişkisi ve böylece iç nesnelerin psikolojik incelemesidir. Çünkü bir çocuğun dünyayı nasıl deneyimlediği, bakıcılar ile olan ilk deneyimlerine bağlıdır ve ayrıca çocuğun hayal gücü iç nesnelerle, yani diğer iyi ve kötü bakıcıların fikirleriyle doludur.
Freud'a birçok yönden sadık kalsa da, en azından odağı değiştirir ve Ödipal kompleksi bebeklik dönemine getirir.
Klein'a göre, bebek yaşamın ilk üç ila dört ayı boyunca paranoyak-şizoid pozisyonda idi. Bu, yürümeye başlayan çocuğun iç ve dış kaynaklardan korku yaşadığı gerçeğiyle karakterizedir. Klein'a göre ölüm içgüdüsünün çalışmasının içeriden imha korkusu yarattığı ve bunun zulüm korkusunun ana nedeni olduğu açıktır. Bebek için anne ile ilişki çok önemlidir, çünkü bebek, emzirilmiş olması nedeniyle de onunla ilk yakınlığı yoluyla onunla ilk nesne ilişkisini kuracaktır. Bununla birlikte, bu pozisyonda, yürümeye başlayan çocuk tam nesneleri algılayamaz ve öncelikle oral-libidinal ve halihazırda oral-yıkıcı tahrikleri sayesinde motive olduğu annenin göğsü ile bir ilişki geliştirir. Bunlar, bir yandan, sevgi dolu ve öte yandan agresif hareketler, Klein'a göre.
Bebeğin annenin göğsüne yönelik yıkıcı fantezilerinin detayları, iç ve dış zulüm korkularının içeriğini, özellikle intikam (kötü) göğsünü belirleyecektir. Çünkü bebek kötü memeyi cezalandırmayı, ısırmayı ister ama aynı zamanda misillemeden korkar. Saldırının fantazi şekli ya doğada oral-sadisttir ve bebek nefret edilen göğsü ısırmak ve yutmak ister.
