Ben istedim ki senelerden beri kalbimin en derin köşesinde yaşattığım sevgimi sana ilk defa söylediğim zaman, senin de benimle aynı histe olduğunu göreyim.
Bugün bütün aile çok sevinçli bir gün yaşıyoruz.
Her ne kadar bu sevince ben tam manasıyla iştirak edemiyorsam da yine gayet neşeli görünmek için bütün mevcudiyetimle çalışıyorum.
Yarabbi, ne kadar bedbahtım.
Bu akşam kendimi o kadar zavallı buluyorum ki, artık ölmek...
Bu yaşamaktan uyuşan vücudumu ve kalbimi ölümün toprağına gömmek için kendimde çılgın bir arzu hissediyorum.
Ne olur, insan istediği zaman ölse... Ölebilse...
ikimiz de birbirimizden habersiz belki de niçin olduğunu düşünmeden böylece kaldık. Hele ben nerede olduğumu, ne yaptığımı bilmeyerek yaşlar akıtıyordum. Herhalde ikimizde garip bir sinir buhranı geçirmekteydik.