Muzaffer İzgü'nün daha önce beni bir hayli hüzünlendiren Ekmek Parası adlı kitabını okumuştum. O günden bu yana da aklımın bir köşesinde yer edinmişti kendisi. Bu kez de fırsat buldum, ikinci kitabını okunmuş bulundum.
İçerisinde 22 kısa öyküyü barındıran, mizahın ve hicvin bir arada bulunduğu başarılı bir kitap. Her öykü, farklı bir meseleyi konu edinmiş olup toplumda ve de bürokraside karşılaşılan problemlere son derece akılcı ve mizahi yaklaşmış İzgü. Hemen bu noktada daha önce kitaplarını okumuş kişilerin aklına gelecek ilk isim eminim Aziz Nesin olacaktır. Bu kısa öyküleri okurken aklıma direkt olarak Aziz Nesin'in gelmesi kuvvetle muhtemel bir ilham almanın göstergesi olabilir. Zira sonu gelmeyen bürokratik işlemler, uzadıkça uzayan yanlış anlaşılmalar, iyice sarpa saran karmaşık ilişkiler vs vs Aziz Nesin kitaplarında da gördüğümüz durumların ta kendisi. Bir yandan da maalesef ülke insanı, ülke gerçeği bunlar.
Okurken keyif alınabilecek ve de tabiki düşündürecek hikayelerden oluşan kitabı okumak lazım diye düşünüyorum. Bence olduğundan biraz daha fazla ilgiyi hak ediyor. Üslûp ve de içerik yönünden başarılı buldum.
