"Acının belli bir evresine geldiğinde hissettiğin aşk ve acı nefrete dönüşür. Sonraki evre ise hissizliktir. Hissizliğe geldiğinde acı ve aşk biter. Nötr, boş, eksik ama daha huzurlu ve daha dingin hissedersin. Bu yüzden acının geçmesi için, onu yenmek için yeterince çekmen gerekir. Sonuna, dibine kadar. Seni hissizleştirene, en dipte olduğunu fark edip ivme kazanmaya ve yükselmeye başlayana kadar.
Çünkü her acının bir son kullanma tarihi vardır..."